indictus

Latin

Étymologie

De dictus (« dit ») avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indictus indictă indictum indictī indictae indictă
Vocatif indicte indictă indictum indictī indictae indictă
Accusatif indictum indictăm indictum indictōs indictās indictă
Génitif indictī indictae indictī indictōrŭm indictārŭm indictōrŭm
Datif indictō indictae indictō indictīs indictīs indictīs
Ablatif indictō indictā indictō indictīs indictīs indictīs

indictus \Prononciation ?\

  1. Non-dit, qui n'est pas dit.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  2. Ineffable, dont on ne peut parler.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
  3. (Droit) Non plaidé.
    • indicta causa, affaire non plaidée.

Synonymes

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif indictus indictă indictum indictī indictae indictă
Vocatif indicte indictă indictum indictī indictae indictă
Accusatif indictum indictăm indictum indictōs indictās indictă
Génitif indictī indictae indictī indictōrŭm indictārŭm indictōrŭm
Datif indictō indictae indictō indictīs indictīs indictīs
Ablatif indictō indictā indictō indictīs indictīs indictīs

indictus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de indico.
  2. Prescrit.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.