incommutatus
Latin
Étymologie
- De commutatus avec le préfixe in-.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | incommutatus | incommutată | incommutatum | incommutatī | incommutatae | incommutată |
Vocatif | incommutate | incommutată | incommutatum | incommutatī | incommutatae | incommutată |
Accusatif | incommutatum | incommutatăm | incommutatum | incommutatōs | incommutatās | incommutată |
Génitif | incommutatī | incommutatae | incommutatī | incommutatōrŭm | incommutatārŭm | incommutatōrŭm |
Datif | incommutatō | incommutatae | incommutatō | incommutatīs | incommutatīs | incommutatīs |
Ablatif | incommutatō | incommutatā | incommutatō | incommutatīs | incommutatīs | incommutatīs |
incommutatus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « incommutatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.