inaŭguri
Espéranto
Étymologie
- Du latin inaugurare[1] (excl. : la).
Verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | inaŭguris | inaŭguras | inaŭguros |
| Participe actif | inaŭgurinta(j,n) | inaŭguranta(j,n) | inaŭguronta(j,n) |
| Participe passif | inaŭgurita(j,n) | inaŭgurata(j,n) | inaŭgurota(j,n) |
| Adverbe actif | inaŭgurinte | inaŭgurante | inaŭguronte |
| Mode | Conditionnel | Subj. / Impér. | Infinitif |
| Présent | inaŭgurus | inaŭguru | inaŭguri |
| voir le modèle “eo-conj” | |||
inaŭguri \i.naw.ˈɡu.ri\ mot-racine 4OA transitif
Autre alphabet ou système d’écriture
- inauxguri
- inauguri
Apparentés étymologiques
- inaŭguro d4OA PIVE, RV = inaŭguracio mot-racine 3OA PIVE, RV : inauguration
Références
- « inaŭguri », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016
Vocabulaire :
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- inaŭguri sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- inaŭguri sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine " inaŭgur-" présente dans la 4a Oficiala Aldono de 1929 (R de l’Akademio de Esperanto).
- Racine "-i" présente dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" ( de l’Akademio de Esperanto).
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.