imperturbatus
Latin
Étymologie
- De perturbatus avec le préfixe in-.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | imperturbatus | imperturbată | imperturbatum | imperturbatī | imperturbatae | imperturbată |
Vocatif | imperturbate | imperturbată | imperturbatum | imperturbatī | imperturbatae | imperturbată |
Accusatif | imperturbatum | imperturbatăm | imperturbatum | imperturbatōs | imperturbatās | imperturbată |
Génitif | imperturbatī | imperturbatae | imperturbatī | imperturbatōrŭm | imperturbatārŭm | imperturbatōrŭm |
Datif | imperturbatō | imperturbatae | imperturbatō | imperturbatīs | imperturbatīs | imperturbatīs |
Ablatif | imperturbatō | imperturbatā | imperturbatō | imperturbatīs | imperturbatīs | imperturbatīs |
imperturbatus \Prononciation ?\
- Imperturbable, non troublé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « imperturbatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.