hirtus

Espéranto

Forme de verbe

Temps Passé Présent Futur
Indicatif hirtishirtashirtos
Participe actif hirtinta(j,n) hirtanta(j,n) hirtonta(j,n)
Adverbe hirtinte hirtante hirtonte
Mode Conditionnel Subj. / Impératif Infinitif
Présent hirtushirtu hirti
voir le modèle “eo-conj-intrans”

hirtus \ˈhir.tus\

  1. Conditionnel du verbe hirti (intransitif).

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *ĝhers- [1] (« dru, [tout animal à poil dur] ») qui donne aussi horreō (« se hérisser »), her, hērīcius (« hérisson »), hircus (« bouc »), hirpus (« loup »), hirsūtus, hispidus (« hirsute »), etc.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif hirtus hirtă hirtum hirtī hirtae hirtă
Vocatif hirte hirtă hirtum hirtī hirtae hirtă
Accusatif hirtum hirtăm hirtum hirtōs hirtās hirtă
Génitif hirtī hirtae hirtī hirtōrŭm hirtārŭm hirtōrŭm
Datif hirtō hirtae hirtō hirtīs hirtīs hirtīs
Ablatif hirtō hirtā hirtō hirtīs hirtīs hirtīs

hirtus \Prononciation ?\

  1. Hérissé.
  2. Rude, grossier.

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.