genitivus

Latin

Étymologie

(Adjectif) Du radical du supin genitum de gigno (« engendrer, produire ») avec le suffixe -ivus. Calque du grec ancien γενικὴ πτῶσις, genikê ptôsis
(Nom) Substantivation par ellipse de casus (même ellipse qu'en grec : γενικὴ [πτῶσις]).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif genitivus genitivă genitivum genitivī genitivae genitivă
Vocatif genitive genitivă genitivum genitivī genitivae genitivă
Accusatif genitivum genitivăm genitivum genitivōs genitivās genitivă
Génitif genitivī genitivae genitivī genitivōrŭm genitivārŭm genitivōrŭm
Datif genitivō genitivae genitivō genitivīs genitivīs genitivīs
Ablatif genitivō genitivā genitivō genitivīs genitivīs genitivīs

gĕnĭtīvus \Prononciation ?\ masculin

  1. De naissance, de famille, natif, naturel.
    • genetivum nomen, nom de famille
    • (Grammaire) genitivus casus : le génitif.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif genitivus genitivī
Vocatif genitive genitivī
Accusatif genitivum genitivōs
Génitif genitivī genitivōrum
Datif genitivō genitivīs
Ablatif genitivō genitivīs

gĕnĭtīvus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Grammaire) Génitif.

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.