furch
Breton
Forme de verbe
furch \ˈfyrʃ\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe furchal/furchañ/furchat/furchiñ.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe furchal/furchañ/furchat/furchiñ.
- « Furch da c’hodellou. Marteze e kavi eun dra bennak enno. » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, p. 275)
- « Fouille tes poches. Peut-être y trouveras-tu quelque chose. »
- « Furch da c’hodellou. Marteze e kavi eun dra bennak enno. » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, p. 275)
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.