fugitivus

Latin

Étymologie

De fugio, fugito (« fuir ») avec le suffixe -ivus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif fugitivus fugitivă fugitivum fugitivī fugitivae fugitivă
Vocatif fugitive fugitivă fugitivum fugitivī fugitivae fugitivă
Accusatif fugitivum fugitivăm fugitivum fugitivōs fugitivās fugitivă
Génitif fugitivī fugitivae fugitivī fugitivōrŭm fugitivārŭm fugitivōrŭm
Datif fugitivō fugitivae fugitivō fugitivīs fugitivīs fugitivīs
Ablatif fugitivō fugitivā fugitivō fugitivīs fugitivīs fugitivīs

fugitivus \Prononciation ?\

  1. Fugitif, qui s’enfuit.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.