expiatorius
Latin
Étymologie
- De expiator et -ius.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | expiatorius | expiatoriă | expiatorium | expiatoriī | expiatoriae | expiatoriă |
Vocatif | expiatorie | expiatoriă | expiatorium | expiatoriī | expiatoriae | expiatoriă |
Accusatif | expiatorium | expiatoriăm | expiatorium | expiatoriōs | expiatoriās | expiatoriă |
Génitif | expiatoriī | expiatoriae | expiatoriī | expiatoriōrŭm | expiatoriārŭm | expiatoriōrŭm |
Datif | expiatoriō | expiatoriae | expiatoriō | expiatoriīs | expiatoriīs | expiatoriīs |
Ablatif | expiatoriō | expiatoriā | expiatoriō | expiatoriīs | expiatoriīs | expiatoriīs |
expiatorius \Prononciation ?\
- Expiatoire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « expiatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.