erfgenaam

Néerlandais

Étymologie

De erf et gename, de nemen, celui qui reçoit.

Nom commun

Pluriel
erfgenamen

erfgenaam \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit erfgename)

  1. Héritier, successeur.
    • als de erfgenamen blij waren : quand les héritiers étaient contents
    • iem. tot erfgenaam benoemen : faire qn. héritier
    • algemeen erfgenaam : successeur universel
    • ergenaam onder algemene titel : successeur à titre universel
    • benoemde erfgenaam : héritier institué
    • schijnbare erfgenaam : héritier apparent
    • vermoedelijke erfgenaam : héritier présomptif
    • erfgenaam bij versterf : héritier ab intestat
    • wettig erfgenaam : héritier légitime
    • wettelijke erfgenaam : héritier légal
    • zuiver erfgenaam : héritier pur et simple
    • (Figuré) zijn geestelijke erfgenaam : son fils spirituel

Prononciation

Prononciation manquante. (Ajouter)

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.