enebourien
Breton
Forme de nom commun
enebourien \ẽneˈburjɛn\ masculin pluriel
- Pluriel de enebour (« adversaire, ennemi, opposant »).
- « Ya ! ya ! » emezi, « va enebourien a ranko paea kement o deus graet d’ in ! [...] ! » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, p. 83)
- « Oui, oui ! » dit-elle, « mes ennemis devront payer tout ce qu’ils m’ont fait ! [...] ! »
- « Ya ! ya ! » emezi, « va enebourien a ranko paea kement o deus graet d’ in ! [...] ! » — (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon, Kemper, 1950, p. 83)
Variantes
- enebourion
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.