eclecticus

Latin

Étymologie

(Néo-latin) Du grec ancien ἐκλεκτικός, eklektikos  sélectif »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif eclecticus eclectică eclecticum eclecticī eclecticae eclectică
Vocatif eclectice eclectică eclecticum eclecticī eclecticae eclectică
Accusatif eclecticum eclecticăm eclecticum eclecticōs eclecticās eclectică
Génitif eclecticī eclecticae eclecticī eclecticōrŭm eclecticārŭm eclecticōrŭm
Datif eclecticō eclecticae eclecticō eclecticīs eclecticīs eclecticīs
Ablatif eclecticō eclecticā eclecticō eclecticīs eclecticīs eclecticīs

eclecticus \Prononciation ?\

  1. Éclectique.
    • Sturmius in Physica sua eclectica, ubi de causa finali agit, sententiam meam retulisset inter Hypotheses, optarem et in epicrisi satis expendissit; haud dubie enim inde occasionem fuisset sumturus, multa pro argumenti praestantia et ubertate dicendi praeclara, et ad pietatem quoque profatura.  (Leibnitz, De ipsa natura, 1698)

Synonymes

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.