decimanus

Latin

Étymologie

De decimus (« dixième ») avec le suffixe -anus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif decimanus decimană decimanum decimanī decimanae decimană
Vocatif decimane decimană decimanum decimanī decimanae decimană
Accusatif decimanum decimanăm decimanum decimanōs decimanās decimană
Génitif decimanī decimanae decimanī decimanōrŭm decimanārŭm decimanōrŭm
Datif decimanō decimanae decimanō decimanīs decimanīs decimanīs
Ablatif decimanō decimanā decimanō decimanīs decimanīs decimanīs

decimanus \Prononciation ?\

  1. Donné en payement de la dîme.
    • decumanum frumentum, Cicéron, Verr. 3, 12,
      le froment de la dîme
  2. Sujet à la dîme.
    • decumanus ager. Cic Verr. 3, 13
      territoire qui paye la dîme.
  3. Appartenant à la dixième légion.
    • decumana porta, César. B.G. 2, 24, 2
      la porte décumane de Rome [près de laquelle étaient campées les dixièmes cohortes des légions].
    • decumanus limes.
      allée qui va du levant au couchant.
  4. (Figuré) Gros, grand, considérable.

Variantes

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif decimanus decimanī
Vocatif decimane decimanī
Accusatif decimanum decimanōs
Génitif decimanī decimanōrum
Datif decimanō decimanīs
Ablatif decimanō decimanīs

decimanus \Prononciation ?\ masculin

  1. Percepteur de la dîme.
  2. Soldat de la dixième légion.

Variantes

Références

  • « decimanus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 473)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.