cʼhemer

Breton

Forme de verbe

Mutation Infinitif
Non muté kemer
Adoucissante gemer
Spirante cʼhemer

cʼhemer \ˈɣẽmːɛr\

  1. Forme mutée de kemer par spirantisation (k > cʼh).
    • « [...]. Mar ne fell ket deocʼh he cʼhemer en desped dʼhe youl, [...]. »  (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, p. 37)
      « [...]. Si vous ne voulez pas la prendre malgré sa volonté, [...]. »
    • “[...], ma cʼhemer a rit evit unan all.”  (Roparz Hemon, Gaovan hag an Den Gwer, eil emb. Levrioù Skol al Louarn (An Here), 1988, page 45)
      “[...], vous me prenez (me prendre vous faites) pour un autre.”
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.