criminatus
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | criminatus | criminată | criminatum | criminatī | criminatae | criminată |
Vocatif | criminate | criminată | criminatum | criminatī | criminatae | criminată |
Accusatif | criminatum | criminatăm | criminatum | criminatōs | criminatās | criminată |
Génitif | criminatī | criminatae | criminatī | criminatōrŭm | criminatārŭm | criminatōrŭm |
Datif | criminatō | criminatae | criminatō | criminatīs | criminatīs | criminatīs |
Ablatif | criminatō | criminatā | criminatō | criminatīs | criminatīs | criminatīs |
criminatus \Prononciation ?\
- Participe passé de crimino et criminor.
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.