crastinus

Latin

Étymologie

De crās (« demain »), et du suffixe -tinus → voir serotinus, pristinus et diutinus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif crastinus crastină crastinum crastinī crastinae crastină
Vocatif crastine crastină crastinum crastinī crastinae crastină
Accusatif crastinum crastinăm crastinum crastinōs crastinās crastină
Génitif crastinī crastinae crastinī crastinōrŭm crastinārŭm crastinōrŭm
Datif crastinō crastinae crastinō crastinīs crastinīs crastinīs
Ablatif crastinō crastinā crastinō crastinīs crastinīs crastinīs

crastinus \Prononciation ?\ masculin

  1. De demain.
    • uenatum Aeneas unaque miserrima Dido
      in nemus ire parant, ubi primos crastinus ortus
      extulerit Titan radiisque retexerit orbem.
       (Virgile, L’Énéide, Livre IV dans la bibliothèque Wikisource (en latin) )
      Votre fils, et, avec lui, Didon, que l’amour consume, se préparent à chasser demain dans les forêts, dès que Phébus, levant son front brillant, éclairera l’univers.  (Virgile, traduction Jean-Nicolas-Marie Deguerle, L’Énéide, Livre IV dans la bibliothèque Wikisource )

Dérivés

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.