contentus

Latin

Forme de verbe 1

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif contentus contentă contentum contentī contentae contentă
Vocatif contente contentă contentum contentī contentae contentă
Accusatif contentum contentăm contentum contentōs contentās contentă
Génitif contentī contentae contentī contentōrŭm contentārŭm contentōrŭm
Datif contentō contentae contentō contentīs contentīs contentīs
Ablatif contentō contentā contentō contentīs contentīs contentīs

contentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de contendo.
  2. (Pris adjectivement) Tendu, appliqué.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe 2

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif contentus contentă contentum contentī contentae contentă
Vocatif contente contentă contentum contentī contentae contentă
Accusatif contentum contentăm contentum contentōs contentās contentă
Génitif contentī contentae contentī contentōrŭm contentārŭm contentōrŭm
Datif contentō contentae contentō contentīs contentīs contentīs
Ablatif contentō contentā contentō contentīs contentīs contentīs

contentus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de contineo.
  2. (Pris adjectivement) Content, satisfait.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

  • « contentus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 416)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.