citi
Espéranto
Étymologie
- Du français citer.
Verbe
Temps | Passé | Présent | Futur |
---|---|---|---|
Indicatif | citis | citas | citos |
Participe actif | citinta(j,n) | citanta(j,n) | citonta(j,n) |
Participe passif | citita(j,n) | citata(j,n) | citota(j,n) |
Adverbe actif | citinte | citante | citonte |
Adverbe passif | citite | citate | citote |
Mode | Conditionnel | Subj. / Impér. | Infinitif |
Présent | citus | citu | citi |
voir le modèle “eo-conj” |
citi \ˈt͡si.ti\ transitif mot-racine UV
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « citi [ˈt̪͡si.t̪i] »
- France (Toulouse) : écouter « citi [ˈt̪͡si.t̪i] »
Références
Vocabulaire:
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- citi sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- citi sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "cit-", "-i" présentes dans le dictionnaire des racines "Universala Vortaro" (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Roumain
Étymologie
- vieux slave čitati
Verbe
Formes du verbe | |
---|---|
Forme | Flexion |
Infinitif | a citi |
1re personne du singulier Présent de l’indicatif |
citesc |
3e personne du singulier Présent du conjonctif |
să citească |
Participe | citit |
Conjugaison | groupe IV |
a citi \ˈʧi.tʲ\ (voir la conjugaison)
Cet article est issu de
Wiktionary.
Le texte est sous licence Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.