brunicus

Latin

Étymologie

Mot celtibère apparenté à burricus.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif brunicus brunicī
Vocatif brunice brunicī
Accusatif brunicum brunicōs
Génitif brunicī brunicōrum
Datif brunicō brunicīs
Ablatif brunicō brunicīs

brunicus \Prononciation ?\ masculin

  1. Poney, petit cheval.
    • Aeranen idem vulgus vocat, quod in modum aerei sit coloris. Myrteus autem est pressus in purpura. Dosina autem dictus, quod sit color eius de asino: idem et cinereus. Sunt autem hi de agresti genere orti, quos equiferos dicimus, et proinde ad urbanam dignitatem transire non possunt. Mauron niger est; nigrum enim Graeci MAURON vocant. Mannus vero equus brevior [est], quem vulgo brunicum vocant. Veredos antiqui dixerunt, quod veherent redas, id est ducerent; vel quod vias publicas currant, per quas et redas ire solitum erat.  (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, XII)

Synonymes

  • mannus

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.