brezhonegañ

Breton

Étymologie

→ voir brezhoneg et -añ.

Verbe

brezhonegañ \bre.zɔ̃.ˈneː.ɡã\ intransitif (conjugaison)

  1. Parler breton.
    • « Brezhonegañ d'am babigoù ?
      Ya da ’michañs ! Che ! N’on ket nay ! »
       (Anjela Duval, Brezhoneg ?, in Oberenn glok, Mignoned Anjela & alii, 2000, p. 417)
      Parler breton à mes bébés ? Oui alors, sans doute ! Hé ! Je ne suis pas bête !
    • E 1983 e oa 385 enezad gouest da vrezhonegañ.  (G. Kostioù, Studierien war an dachenn in Ya !, niv. 410, 19 Ebrel 2013, p. 7)
      En 1983 il y avait 385 îliens pouvant parler breton.

Dérivés

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.