bracteatus

Latin

Étymologie

De bractea (« feuille de métal, d’or ») avec le suffixe -atus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif bracteatus bracteată bracteatum bracteatī bracteatae bracteată
Vocatif bracteate bracteată bracteatum bracteatī bracteatae bracteată
Accusatif bracteatum bracteatăm bracteatum bracteatōs bracteatās bracteată
Génitif bracteatī bracteatae bracteatī bracteatōrŭm bracteatārŭm bracteatōrŭm
Datif bracteatō bracteatae bracteatō bracteatīs bracteatīs bracteatīs
Ablatif bracteatō bracteatā bracteatō bracteatīs bracteatīs bracteatīs

bracteatus \Prononciation ?\

  1. Doré, couvert d’une feuille d’or.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Dérivés dans d’autres langues

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.