bifurcus

Latin

Étymologie

Dérivé de furca avec le préfixe bi-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif bifurcus bifurcă bifurcum bifurcī bifurcae bifurcă
Vocatif bifurce bifurcă bifurcum bifurcī bifurcae bifurcă
Accusatif bifurcum bifurcăm bifurcum bifurcōs bifurcās bifurcă
Génitif bifurcī bifurcae bifurcī bifurcōrŭm bifurcārŭm bifurcōrŭm
Datif bifurcō bifurcae bifurcō bifurcīs bifurcīs bifurcīs
Ablatif bifurcō bifurcā bifurcō bifurcīs bifurcīs bifurcīs

bifurcus \Prononciation ?\

  1. Fourchu, bifurqué.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Variantes

Dérivés

Références

  • « bifurcus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 217)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.