astenn

Breton

Étymologie

Du moyen breton astenn[1].
À comparer avec les mots estyn en gallois, ystynna en cornique (sens identique).

Nom commun

astenn \ˈastɛn\ masculin (pluriel : astennoù)

  1. Extension, étendage.
  2. Allongement, rallonge, prolongation.

Verbe

astenn \ˈastɛn\ (conjugaison), base verbale astenn-

  1. Étendre, tendre.
    • « Enoret on ouzh hoc’h anavezout, Aotrou Treveur, » eme Wenn en ur astenn he dorn dezhañ .  (Jakez Konan, Ur marc’hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 11.)
      « Je suis honorée de vous connaître, Seigneur Trémeur, » dit Gwenn en lui tendant la main.
  2. (Par extension) Allonger, rallonger, prolonger
  3. Avancer (la main, de l’argent).

Variantes

  • astenniñ

Composés

  • astenn-diastenn
  • diastenn
  • en em astenn

Dérivés

  • astennad
  • astennadenn
  • astennadur
  • astenner
  • astennerezh
  • astennidigezh
  • astennidik
  • astennus
  • astennusted

Synonymes

Antonymes

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.