aanpappen

Néerlandais

Étymologie

Dérivé par préfixation de pappen.

Verbe

Présent Prétérit
ik pap aan papte aan
jij papt aan
hij, zij, het papt aan
wij pappen aan papten aan
jullie pappen aan
zij pappen aan
u papt aan papte aan
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben pappen aand aangepapt

aanpappen \Prononciation ?\ intransitif

  1. (Familier) S’aboucher (avec quelqu’un), entreprendre (quelqu’un), faire des avances (à quelqu’un), s’accointer (de quelqu’un).

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 97,7 % des Flamands,
  • 96,8 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.