Graecus

Latin

Étymologie

Du grec ancien Γραικός, Graikós  Grec »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif Graecus Graecă Graecum Graecī Graecae Graecă
Vocatif Graece Graecă Graecum Graecī Graecae Graecă
Accusatif Graecum Graecăm Graecum Graecōs Graecās Graecă
Génitif Graecī Graecae Graecī Graecōrŭm Graecārŭm Graecōrŭm
Datif Graecō Graecae Graecō Graecīs Graecīs Graecīs
Ablatif Graecō Graecā Graecō Graecīs Graecīs Graecīs

Graecus \ˈɡɾae̯.kus\

  1. Grec.
    • (Neutre pluriel absolu : les choses grecques, ce qui est grec) Graeca leguntur in omnibus fere gentibus.  (Cic. Arch. 10, 23)
    • Graeca lingua - lingua Graeca.
      La langue grecque.

Dérivés

  • Graece, en grec, à la façon des Grecs
  • Graecia, Grèce
  • Graecitas, hellénisme
  • graecor, graecisso, graecizo, imiter les Grecs
  • Graecostasis
  • Graeculus, Grecaïllon
  • Graecum, le grec, la langue grecque

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif Graecus Graecī
Vocatif Graece Graecī
Accusatif Graecum Graecōs
Génitif Graecī Graecōrum
Datif Graecō Graecīs
Ablatif Graecō Graecīs

Graecus \ˈɡɾae̯.kus\ masculin

  1. Grec.
    • Eos septem, quos Graeci sapientes nominaverunt.  (Cicéron, Rep. 1, 7)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.