Cortonenses

Latin

Étymologie

De Cortona avec le suffixe -enses.

Nom commun

Cas Pluriel
Nominatif Cortonensēs
Vocatif Cortonensēs
Accusatif Cortonensēs
Génitif Cortonensum
Datif Cortonensibus
Ablatif Cortonensibus

Cortonenses \Prononciation ?\ masculin pluriel

  1. Habitants de Cortone, en Étrurie.
    • de cetero Arretini Veteres, Arretini Fidentiores, Arretini Iulienses, Amitinenses, Aquenses cognomine Taurini, Blerani, Cortonenses, Capenates, Clusini Novi, Clusini Veteres, Florentini praefluenti Arno adpositi, Faesulae, Ferentinum, Fescennia, Hortanum, Herbanum, Nepet, Novem Pagi, Praefectura Claudia Doroclodi, Pistorium, Perusia, Suanenses, Saturnini qui ante Aurini vocabantur, Subertani, Statonienses, Tarquinienses, Tuscanienses, Vetulonienses, Veientani, Vesentini, Volaterrani, Volcentani cognomine Etrusci, Volsinienses. in eadem parte oppidorum veterum nomina retinent agri Crustuminus, Caletranus.  (Pline, Naturalis Historia, III)
      Du reste, les Arétins anciens, les Arétins Fidentes, les Arétins Julienses; les Amitinenses, les Aquenses, surnommés Taurins; les Blérans, Cortone, Capéna, Clusium Novum, Clusium Vetus; Florence, placée sur l'Arno qui la baigne, Fésules, Ferentinum, Fescennia, Hortanum, Herbanum, Nepet, Novem Pagi, Praefectura Claudia Foroclodii, Pistorium, Perusia; les Suanenses, les Saturnins, appelés auparavant Aurinins, les Sabertans, les Statons, les Tarquiniens, les Tuscaniens; Vetulonia, Veïes; les Vésentins, les Volaterrans, les Volcentins, surnommés Etruques ; les Volsiniens. Dans cette même contrée les noms de villes anciennes, sont conservés par les territoires Crustumin et Calétran.  (trad.)

Références

  • « Cortonenses », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 435)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.