𐌲𐌿𐌻𐌸
Gothic
Etymology
From Proto-Germanic *gulþą (“gold”). Cognate with Old English gold, Old Frisian gold, Old Saxon gold, Old Dutch golt, Old High German gold, Old Norse gull. See also Finnish kulta.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡulθ/
Noun
𐌲𐌿𐌻𐌸 • (gulþ) n
- gold
- 6th century, Ulfilas, Codex Ambrosianus, Timothy I 2:9:
- […] 𐌽𐌹 𐌹̈𐌽 𐍆𐌻𐌰𐌷𐍄𐍉𐌼 𐌰𐌹𐌸𐌸𐌰𐌿 𐌲𐌿𐌻𐌸𐌰 𐌰𐌹𐌸𐌸𐌰𐌿 𐌼𐌰𐍂𐌹𐌺𐍂𐌴𐌹𐍄𐌿𐌼 𐌰𐌹𐌸𐌸𐌰𐌿 𐍅𐌰𐍃𐍄𐌾𐍉𐌼 𐌲𐌰𐌻𐌰𐌿𐌱𐌰𐌹𐌼,
- […] ni ïn flahtōm aiþþau gulþa aiþþau marikreitum aiþþau wastjōm galaubaim,
- […] not with broided hair, or gold, or pearls, or costly array;
- 6th century, Ulfilas, Codex Ambrosianus, Timothy I 2:9:
Declension
Neuter a-stem | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | 𐌲𐌿𐌻𐌸 gulþ |
— |
Vocative | 𐌲𐌿𐌻𐌸 gulþ |
— |
Accusative | 𐌲𐌿𐌻𐌸 gulþ |
— |
Genitive | 𐌲𐌿𐌻𐌸𐌹𐍃 gulþis |
— |
Dative | 𐌲𐌿𐌻𐌸𐌰 gulþa |
— |
Derived terms
- 𐍆𐌹𐌲𐌲𐍂𐌰𐌲𐌿𐌻𐌸 (figgragulþ, “finger-ring”)
References
- Lehmann, Winfred P. (1986) A Gothic Etymological Dictionary, based on the 3rd ed. of Feist’s dictionary, Leiden: E. J. Brill.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.