ῥιπτάζω

Ancient Greek

Etymology

From ῥῑ́πτω (rhī́ptō, “throw”) +‎ -ᾰ́ζω (-ázō, frequentative suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥iːp.táz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /r̥ipˈta.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ripˈta.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ripˈta.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ripˈta.zo/

Verb

ῥῑπτᾰ́ζω • (rhīptázō)

(transitive) To throw to and fro, toss about or around, move back and forth or up and down
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 14.257
- 7th-6th centuries BC, Homeric Hymn to Hermes 279
(intransitive or passive, also with reflexive pronoun) To toss about (in bed)
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, Epidemics 4.31
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, περὶ νούσων 2.69
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 27
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Cicero 37
- BCH 48.518

Conjugation

Present: ῥῑπτᾰ́ζω, ῥῑπτᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῥῑπτᾰ́ζω	ῥῑπτᾰ́ζεις	ῥῑπτᾰ́ζει	ῥῑπτᾰ́ζετον	ῥῑπτᾰ́ζετον	ῥῑπτᾰ́ζομεν	ῥῑπτᾰ́ζετε	ῥῑπτᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ῥῑπτᾰ́ζω	ῥῑπτᾰ́ζῃς	ῥῑπτᾰ́ζῃ	ῥῑπτᾰ́ζητον	ῥῑπτᾰ́ζητον	ῥῑπτᾰ́ζωμεν	ῥῑπτᾰ́ζητε	ῥῑπτᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ῥῑπτᾰ́ζοιμῐ	ῥῑπτᾰ́ζοις	ῥῑπτᾰ́ζοι	ῥῑπτᾰ́ζοιτον	ῥῑπτᾰζοίτην	ῥῑπτᾰ́ζοιμεν	ῥῑπτᾰ́ζοιτε	ῥῑπτᾰ́ζοιεν
	imperative		ῥῑ́πτᾰζε	ῥῑπτᾰζέτω	ῥῑπτᾰ́ζετον	ῥῑπτᾰζέτων		ῥῑπτᾰ́ζετε	ῥῑπτᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ῥῑπτᾰ́ζομαι	ῥῑπτᾰ́ζῃ, ῥῑπτᾰ́ζει	ῥῑπτᾰ́ζεται	ῥῑπτᾰ́ζεσθον	ῥῑπτᾰ́ζεσθον	ῥῑπτᾰζόμεθᾰ	ῥῑπτᾰ́ζεσθε	ῥῑπτᾰ́ζονται
	subjunctive	ῥῑπτᾰ́ζωμαι	ῥῑπτᾰ́ζῃ	ῥῑπτᾰ́ζηται	ῥῑπτᾰ́ζησθον	ῥῑπτᾰ́ζησθον	ῥῑπτᾰζώμεθᾰ	ῥῑπτᾰ́ζησθε	ῥῑπτᾰ́ζωνται
	optative	ῥῑπτᾰζοίμην	ῥῑπτᾰ́ζοιο	ῥῑπτᾰ́ζοιτο	ῥῑπτᾰ́ζοισθον	ῥῑπτᾰζοίσθην	ῥῑπτᾰζοίμεθᾰ	ῥῑπτᾰ́ζοισθε	ῥῑπτᾰ́ζοιντο
	imperative		ῥῑπτᾰ́ζου	ῥῑπτᾰζέσθω	ῥῑπτᾰ́ζεσθον	ῥῑπτᾰζέσθων		ῥῑπτᾰ́ζεσθε	ῥῑπτᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῥῑπτᾰ́ζειν				ῥῑπτᾰ́ζεσθαι
participle	m	ῥῑπτᾰ́ζων				ῥῑπτᾰζόμενος
	f	ῥῑπτᾰ́ζουσᾰ				ῥῑπτᾰζομένη
	n	ῥῑπτᾰ́ζον				ῥῑπτᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐρρῑ́πτᾰζον, ἐρρῑπτᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρῑ́πτᾰζον	ἐρρῑ́πτᾰζες	ἐρρῑ́πτᾰζε(ν)	ἐρρῑπτᾰ́ζετον	ἐρρῑπτᾰζέτην	ἐρρῑπτᾰ́ζομεν	ἐρρῑπτᾰ́ζετε	ἐρρῑ́πτᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐρρῑπτᾰζόμην	ἐρρῑπτᾰ́ζου	ἐρρῑπτᾰ́ζετο	ἐρρῑπτᾰ́ζεσθον	ἐρρῑπτᾰζέσθην	ἐρρῑπτᾰζόμεθᾰ	ἐρρῑπτᾰ́ζεσθε	ἐρρῑπτᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐρρῑ́πτᾰσᾰ, ἐρρῑπτάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρρῑ́πτᾰσᾰ	ἐρρῑ́πτᾰσᾰς	ἐρρῑ́πτᾰσε(ν)	ἐρρῑπτᾰ́σᾰτον	ἐρρῑπτᾰσᾰ́την	ἐρρῑπτᾰ́σᾰμεν	ἐρρῑπτᾰ́σᾰτε	ἐρρῑ́πτᾰσᾰν
	subjunctive	ῥῑπτᾰ́σω	ῥῑπτᾰ́σῃς	ῥῑπτᾰ́σῃ	ῥῑπτᾰ́σητον	ῥῑπτᾰ́σητον	ῥῑπτᾰ́σωμεν	ῥῑπτᾰ́σητε	ῥῑπτᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ῥῑπτᾰ́σαιμῐ	ῥῑπτᾰ́σειᾰς, ῥῑπτᾰ́σαις	ῥῑπτᾰ́σειε(ν), ῥῑπτᾰ́σαι	ῥῑπτᾰ́σαιτον	ῥῑπτᾰσαίτην	ῥῑπτᾰ́σαιμεν	ῥῑπτᾰ́σαιτε	ῥῑπτᾰ́σειᾰν, ῥῑπτᾰ́σαιεν
	imperative		ῥῑ́πτᾰσον	ῥῑπτᾰσᾰ́τω	ῥῑπτᾰ́σᾰτον	ῥῑπτᾰσᾰ́των		ῥῑπτᾰ́σᾰτε	ῥῑπτᾰσᾰ́ντων
passive	indicative	ἐρρῑπτάσθην	ἐρρῑπτάσθης	ἐρρῑπτάσθη	ἐρρῑπτάσθητον	ἐρρῑπτασθήτην	ἐρρῑπτάσθημεν	ἐρρῑπτάσθητε	ἐρρῑπτάσθησᾰν
	subjunctive	ῥῑπτασθῶ	ῥῑπτασθῇς	ῥῑπτασθῇ	ῥῑπτασθῆτον	ῥῑπτασθῆτον	ῥῑπτασθῶμεν	ῥῑπτασθῆτε	ῥῑπτασθῶσῐ(ν)
	optative	ῥῑπτασθείην	ῥῑπτασθείης	ῥῑπτασθείη	ῥῑπτασθεῖτον, ῥῑπτασθείητον	ῥῑπτασθείτην, ῥῑπτασθειήτην	ῥῑπτασθεῖμεν, ῥῑπτασθείημεν	ῥῑπτασθεῖτε, ῥῑπτασθείητε	ῥῑπτασθεῖεν, ῥῑπτασθείησᾰν
	imperative		ῥῑπτάσθητῐ	ῥῑπτασθήτω	ῥῑπτάσθητον	ῥῑπτασθήτων		ῥῑπτάσθητε	ῥῑπτασθέντων
		active					passive
infinitive		ῥῑπτᾰ́σαι					ῥῑπτασθῆναι
participle	m	ῥῑπτᾰ́σᾱς					ῥῑπτασθείς
	f	ῥῑπτᾰ́σᾱσᾰ					ῥῑπτασθεῖσᾰ
	n	ῥῑπτᾰ́σᾰν					ῥῑπτασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: Mαῖ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	Mαῖ	Sαῖ	Tαῖ	Hόν	Hόν	Mέθᾰ	Hέ	ᾰ́ται
	subjunctive	Mένος ὦ	Mένος ᾖς	Mένος ᾖ	Mένω ἦτον	Mένω ἦτον	Mένοι ὦμεν	Mένοι ἦτε	Mένοι ὦσῐ(ν)
	optative	Mένος εἴην	Mένος εἴης	Mένος εἴη	Mένοι εἴητον/εἶτον	Mένω εἰήτην/εἴτην	Mένοι εἴημεν/εἶμεν	Mένοι εἴητε/εἶτε	Mένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		Sό	Hῶ	Hόν	Hῶν		Hέ	Hῶν
						middle/passive
infinitive						Hαῖ
participle	m					Mένος
	f					Mένη
	n					Mένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ῥιπτάζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ῥιπτάζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.