ῥαίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *weri. Cognates include Latin ūrīnor, Old Armenian գայռ (gayṙ), and Sanskrit वार् (vā́r), वारि (vā́ri).

Pronunciation
 

Verb

ῥαίνω • (rhaínō)

  1. I sprinkle
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 12.431:
      πάντῃ δὴ πύργοι καὶ ἐπάλξιες αἵματι φωτῶν ἐρράδατ᾽ ἀμφοτέρωθεν
      pántēi dḕ púrgoi kaì epálxies haímati phōtôn errhádat᾽ amphotérōthen
      Yea, everywhere the walls and battlements were sprinkled with blood of men from both sides
    • 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 1441:
      εἰ ναυμαχοῖεν κᾆτ᾽ ἔχοντες ὀξίδας ῥαίνοιεν ἐς τὰ βλέφαρα τῶν ἐναντίων.
      ei naumakhoîen kâit᾽ ékhontes oxídas rhaínoien es tà bléphara tôn enantíōn.
      If there were a sea battle, and then they had bottles of vinegar, they could sprinkle them in the enemies' eyes.
    1. (figuratively)
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 8.57:
        χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς / Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω, ῥαίνω δὲ καὶ ὕμνῳ
        khaírōn dè kaì autòs / Alkmâna stephánoisi bállō, rhaínō dè kaì húmnōi
        And I myself rejoice as I fling garlands over Alcmaeon and sprinkle him with song
    2. I sprinkle water

Inflection
   Present: ῥαίνω, ῥαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥαίνω ῥαίνεις ῥαίνει ῥαίνετον ῥαίνετον ῥαίνομεν ῥαίνετε ῥαίνουσῐ(ν)
subjunctive ῥαίνω ῥαίνῃς ῥαίνῃ ῥαίνητον ῥαίνητον ῥαίνωμεν ῥαίνητε ῥαίνωσῐ(ν)
optative ῥαίνοιμῐ ῥαίνοις ῥαίνοι ῥαίνοιτον ῥαινοίτην ῥαίνοιμεν ῥαίνοιτε ῥαίνοιεν
imperative   ῥαῖνε ῥαινέτω ῥαίνετον ῥαινέτων   ῥαίνετε ῥαινόντων
middle/
passive		 indicative ῥαίνομαι ῥαίνῃ,
ῥαίνει		 ῥαίνεται ῥαίνεσθον ῥαίνεσθον ῥαινόμεθᾰ ῥαίνεσθε ῥαίνονται
subjunctive ῥαίνωμαι ῥαίνῃ ῥαίνηται ῥαίνησθον ῥαίνησθον ῥαινώμεθᾰ ῥαίνησθε ῥαίνωνται
optative ῥαινοίμην ῥαίνοιο ῥαίνοιτο ῥαίνοισθον ῥαινοίσθην ῥαινοίμεθᾰ ῥαίνοισθε ῥαίνοιντο
imperative   ῥαίνου ῥαινέσθω ῥαίνεσθον ῥαινέσθων   ῥαίνεσθε ῥαινέσθων
active middle/passive
infinitive ῥαίνειν ῥαίνεσθαι
participle m ῥαίνων ῥαινόμενος
f ῥαίνουσᾰ ῥαινομένη
n ῥαῖνον ῥαινόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔρραινον, ἐρραινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρραινον ἔρραινες ἔρραινε(ν) ἐρραίνετον ἐρραινέτην ἐρραίνομεν ἐρραίνετε ἔρραινον
middle/
passive		 indicative ἐρραινόμην ἐρραίνου ἐρραίνετο ἐρραίνεσθον ἐρραινέσθην ἐρραινόμεθᾰ ἐρραίνεσθε ἐρραίνοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῥᾰνέω, ῥᾰνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾰνέω ῥᾰνέεις ῥᾰνέει ῥᾰνέετον ῥᾰνέετον ῥᾰνέομεν ῥᾰνέετε ῥᾰνέουσῐ(ν)
optative ῥᾰνέοιμῐ ῥᾰνέοις ῥᾰνέοι ῥᾰνέοιτον ῥᾰνεοίτην ῥᾰνέοιμεν ῥᾰνέοιτε ῥᾰνέοιεν
middle indicative ῥᾰνέομαι ῥᾰνέῃ,
ῥᾰνέει		 ῥᾰνέεται ῥᾰνέεσθον ῥᾰνέεσθον ῥᾰνεόμεθᾰ ῥᾰνέεσθε ῥᾰνέονται
optative ῥᾰνεοίμην ῥᾰνέοιο ῥᾰνέοιτο ῥᾰνέοισθον ῥᾰνεοίσθην ῥᾰνεοίμεθᾰ ῥᾰνέοισθε ῥᾰνέοιντο
active middle
infinitive ῥᾰνέειν ῥᾰνέεσθαι
participle m ῥᾰνέων ῥᾰνεόμενος
f ῥᾰνέουσᾰ ῥᾰνεομένη
n ῥᾰνέον ῥᾰνεόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῥᾰνῶ, ῥᾰνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾰνῶ ῥᾰνεῖς ῥᾰνεῖ ῥᾰνεῖτον ῥᾰνεῖτον ῥᾰνοῦμεν ῥᾰνεῖτε ῥᾰνοῦσῐ(ν)
optative ῥᾰνοίην,
ῥᾰνοῖμῐ		 ῥᾰνοίης,
ῥᾰνοῖς		 ῥᾰνοίη,
ῥᾰνοῖ		 ῥᾰνοῖτον,
ῥᾰνοίητον		 ῥᾰνοίτην,
ῥᾰνοιήτην		 ῥᾰνοῖμεν,
ῥᾰνοίημεν		 ῥᾰνοῖτε,
ῥᾰνοίητε		 ῥᾰνοῖεν,
ῥᾰνοίησᾰν
middle indicative ῥᾰνοῦμαι ῥᾰνῇ ῥᾰνεῖται ῥᾰνεῖσθον ῥᾰνεῖσθον ῥᾰνούμεθᾰ ῥᾰνεῖσθε ῥᾰνοῦνται
optative ῥᾰνοίμην ῥᾰνοῖο ῥᾰνοῖτο ῥᾰνοῖσθον ῥᾰνοίσθην ῥᾰνοίμεθᾰ ῥᾰνοῖσθε ῥᾰνοῖντο
active middle
infinitive ῥᾰνεῖν ῥᾰνεῖσθαι
participle m ῥᾰνῶν ῥᾰνούμενος
f ῥᾰνοῦσᾰ ῥᾰνουμένη
n ῥᾰνοῦν ῥᾰνούμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῥᾱνέω, ῥᾱνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾱνέω ῥᾱνέεις ῥᾱνέει ῥᾱνέετον ῥᾱνέετον ῥᾱνέομεν ῥᾱνέετε ῥᾱνέουσῐ(ν)
optative ῥᾱνέοιμῐ ῥᾱνέοις ῥᾱνέοι ῥᾱνέοιτον ῥᾱνεοίτην ῥᾱνέοιμεν ῥᾱνέοιτε ῥᾱνέοιεν
middle indicative ῥᾱνέομαι ῥᾱνέῃ,
ῥᾱνέει		 ῥᾱνέεται ῥᾱνέεσθον ῥᾱνέεσθον ῥᾱνεόμεθᾰ ῥᾱνέεσθε ῥᾱνέονται
optative ῥᾱνεοίμην ῥᾱνέοιο ῥᾱνέοιτο ῥᾱνέοισθον ῥᾱνεοίσθην ῥᾱνεοίμεθᾰ ῥᾱνέοισθε ῥᾱνέοιντο
active middle
infinitive ῥᾱνέειν ῥᾱνέεσθαι
participle m ῥᾱνέων ῥᾱνεόμενος
f ῥᾱνέουσᾰ ῥᾱνεομένη
n ῥᾱνέον ῥᾱνεόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ῥᾱνῶ, ῥᾱνοῦμαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ῥᾱνῶ ῥᾱνεῖς ῥᾱνεῖ ῥᾱνεῖτον ῥᾱνεῖτον ῥᾱνοῦμεν ῥᾱνεῖτε ῥᾱνοῦσῐ(ν)
optative ῥᾱνοίην,
ῥᾱνοῖμῐ		 ῥᾱνοίης,
ῥᾱνοῖς		 ῥᾱνοίη,
ῥᾱνοῖ		 ῥᾱνοῖτον,
ῥᾱνοίητον		 ῥᾱνοίτην,
ῥᾱνοιήτην		 ῥᾱνοῖμεν,
ῥᾱνοίημεν		 ῥᾱνοῖτε,
ῥᾱνοίητε		 ῥᾱνοῖεν,
ῥᾱνοίησᾰν
middle indicative ῥᾱνοῦμαι ῥᾱνῇ ῥᾱνεῖται ῥᾱνεῖσθον ῥᾱνεῖσθον ῥᾱνούμεθᾰ ῥᾱνεῖσθε ῥᾱνοῦνται
optative ῥᾱνοίμην ῥᾱνοῖο ῥᾱνοῖτο ῥᾱνοῖσθον ῥᾱνοίσθην ῥᾱνοίμεθᾰ ῥᾱνοῖσθε ῥᾱνοῖντο
active middle
infinitive ῥᾱνεῖν ῥᾱνεῖσθαι
participle m ῥᾱνῶν ῥᾱνούμενος
f ῥᾱνοῦσᾰ ῥᾱνουμένη
n ῥᾱνοῦν ῥᾱνούμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔρρᾱνᾰ, ἐρρᾱνᾰ́μην, ἐρράνθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρρᾱνᾰ ἔρρᾱνᾰς ἔρρᾱνε(ν) ἐρρᾱ́νᾰτον ἐρρᾱνᾰ́την ἐρρᾱ́νᾰμεν ἐρρᾱ́νᾰτε ἔρρᾱνᾰν
subjunctive ῥᾱ́νω ῥᾱ́νῃς ῥᾱ́νῃ ῥᾱ́νητον ῥᾱ́νητον ῥᾱ́νωμεν ῥᾱ́νητε ῥᾱ́νωσῐ(ν)
optative ῥᾱ́ναιμῐ ῥᾱ́νειᾰς,
ῥᾱ́ναις		 ῥᾱ́νειε(ν),
ῥᾱ́ναι		 ῥᾱ́ναιτον ῥᾱναίτην ῥᾱ́ναιμεν ῥᾱ́ναιτε ῥᾱ́νειᾰν,
ῥᾱ́ναιεν
imperative   ῥᾶνον ῥᾱνᾰ́τω ῥᾱ́νᾰτον ῥᾱνᾰ́των   ῥᾱ́νᾰτε ῥᾱνᾰ́ντων
middle indicative ἐρρᾱνᾰ́μην ἐρρᾱ́νω ἐρρᾱ́νᾰτο ἐρρᾱ́νᾰσθον ἐρρᾱνᾰ́σθην ἐρρᾱνᾰ́μεθᾰ ἐρρᾱ́νᾰσθε ἐρρᾱ́νᾰντο
subjunctive ῥᾱ́νωμαι ῥᾱ́νῃ ῥᾱ́νηται ῥᾱ́νησθον ῥᾱ́νησθον ῥᾱνώμεθᾰ ῥᾱ́νησθε ῥᾱ́νωνται
optative ῥᾱναίμην ῥᾱ́ναιο ῥᾱ́ναιτο ῥᾱ́ναισθον ῥᾱναίσθην ῥᾱναίμεθᾰ ῥᾱ́ναισθε ῥᾱ́ναιντο
imperative   ῥᾶναι ῥᾱνᾰ́σθω ῥᾱ́νᾰσθον ῥᾱνᾰ́σθων   ῥᾱ́νᾰσθε ῥᾱνᾰ́σθων
passive indicative ἐρράνθην ἐρράνθης ἐρράνθη ἐρράνθητον ἐρρανθήτην ἐρράνθημεν ἐρράνθητε ἐρράνθησᾰν
subjunctive ῥανθῶ ῥανθῇς ῥανθῇ ῥανθῆτον ῥανθῆτον ῥανθῶμεν ῥανθῆτε ῥανθῶσῐ(ν)
optative ῥανθείην ῥανθείης ῥανθείη ῥανθεῖτον,
ῥανθείητον		 ῥανθείτην,
ῥανθειήτην		 ῥανθεῖμεν,
ῥανθείημεν		 ῥανθεῖτε,
ῥανθείητε		 ῥανθεῖεν,
ῥανθείησᾰν
imperative   ῥάνθητῐ ῥανθήτω ῥάνθητον ῥανθήτων   ῥάνθητε ῥανθέντων
active middle passive
infinitive ῥᾶναι ῥᾱ́νᾰσθαι ῥανθῆναι
participle m ῥᾱ́νᾱς ῥᾱνᾰ́μενος ῥανθείς
f ῥᾱ́νᾱσᾰ ῥᾱνᾰμένη ῥανθεῖσᾰ
n ῥᾶνᾰν ῥᾱνᾰ́μενον ῥανθέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔρρηνᾰ, ἐρρηνᾰ́μην, ἐρράνθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρρηνᾰ ἔρρηνᾰς ἔρρηνε(ν) ἐρρήνᾰτον ἐρρηνᾰ́την ἐρρήνᾰμεν ἐρρήνᾰτε ἔρρηνᾰν
subjunctive ῥήνω ῥήνῃς ῥήνῃ ῥήνητον ῥήνητον ῥήνωμεν ῥήνητε ῥήνωσῐ(ν)
optative ῥήναιμῐ ῥήνειᾰς,
ῥήναις		 ῥήνειε(ν),
ῥήναι		 ῥηνεῖτον ῥηνείτην ῥηνεῖμεν ῥηνεῖτε ῥηνεῖεν
imperative   ῥῆνον ῥηνᾰ́τω ῥήνᾰτον ῥηνᾰ́των   ῥήνᾰτε ῥηνᾰ́ντων
middle indicative ἐρρηνᾰ́μην ἐρρήνω ἐρρήνᾰτο ἐρρήνᾰσθον ἐρρηνᾰ́σθην ἐρρηνᾰ́μεθᾰ ἐρρήνᾰσθε ἐρρήνᾰντο
subjunctive ῥήνωμαι ῥήνηαι ῥήνηται ῥήνησθον ῥήνησθον ῥηνώμεθᾰ ῥήνησθε ῥήνωνται
optative ῥηναίμην ῥήναιο ῥήναιτο ῥήναισθον ῥηναίσθην ῥηναίμεθᾰ ῥήναισθε ῥηναίᾰτο
imperative   ῥῆναι ῥηνᾰ́σθω ῥήνᾰσθον ῥηνᾰ́σθων   ῥήνᾰσθε ῥηνᾰ́σθων
passive indicative ἐρράνθην ἐρράνθης ἐρράνθη ἐρράνθητον ἐρρανθήτην ἐρράνθημεν ἐρράνθητε ἐρράνθησᾰν
subjunctive ῥανθῶ ῥανθῇς ῥανθῇ ῥανθῆτον ῥανθῆτον ῥανθῶμεν ῥανθῆτε ῥανθῶσῐ(ν)
optative ῥανθείην ῥανθείης ῥανθείη ῥανθεῖτον,
ῥανθείητον		 ῥανθείτην,
ῥανθειήτην		 ῥανθεῖμεν,
ῥανθείημεν		 ῥανθεῖτε,
ῥανθείητε		 ῥάνθειεν,
ῥανθείησᾰν
imperative   ῥάνθητῐ ῥανθήτω ῥάνθητον ῥανθήτων   ῥάνθητε ῥανθέντων
active middle passive
infinitive ῥῆναι ῥήνᾰσθαι ῥανθῆναι
participle m ῥήνᾱς ῥηνᾰ́μενος ῥανθείς
f ῥήνᾱσᾰ ῥηνᾰμένη ῥανθεῖσᾰ
n ῥῆνᾰν ῥηνᾰ́μενον ῥανθέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔρηνᾰ, ἐρηνᾰ́μην, ἐράνθην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρηνᾰ ἔρηνᾰς ἔρηνε(ν) ἐρήνᾰτον ἐρηνᾰ́την ἐρήνᾰμεν ἐρήνᾰτε ἔρηνᾰν
subjunctive ῥήνω ῥήνῃς ῥήνῃ ῥήνητον ῥήνητον ῥήνωμεν ῥήνητε ῥήνωσῐ(ν)
optative ῥήναιμῐ ῥήνειᾰς,
ῥήναις		 ῥήνειε(ν),
ῥήναι		 ῥηνεῖτον ῥηνείτην ῥηνεῖμεν ῥηνεῖτε ῥηνεῖεν
imperative   ῥῆνον ῥηνᾰ́τω ῥήνᾰτον ῥηνᾰ́των   ῥήνᾰτε ῥηνᾰ́ντων
middle indicative ἐρηνᾰ́μην ἐρήνω ἐρήνᾰτο ἐρήνᾰσθον ἐρηνᾰ́σθην ἐρηνᾰ́μεθᾰ ἐρήνᾰσθε ἐρήνᾰντο
subjunctive ῥήνωμαι ῥήνηαι ῥήνηται ῥήνησθον ῥήνησθον ῥηνώμεθᾰ ῥήνησθε ῥήνωνται
optative ῥηναίμην ῥήναιο ῥήναιτο ῥήναισθον ῥηναίσθην ῥηναίμεθᾰ ῥήναισθε ῥηναίᾰτο
imperative   ῥῆναι ῥηνᾰ́σθω ῥήνᾰσθον ῥηνᾰ́σθων   ῥήνᾰσθε ῥηνᾰ́σθων
passive indicative ἐράνθην ἐράνθης ἐράνθη ἐράνθητον ἐρανθήτην ἐράνθημεν ἐράνθητε ἐράνθησᾰν
subjunctive ῥανθῶ ῥανθῇς ῥανθῇ ῥανθῆτον ῥανθῆτον ῥανθῶμεν ῥανθῆτε ῥανθῶσῐ(ν)
optative ῥανθείην ῥανθείης ῥανθείη ῥανθεῖτον,
ῥανθείητον		 ῥανθείτην,
ῥανθειήτην		 ῥανθεῖμεν,
ῥανθείημεν		 ῥανθεῖτε,
ῥανθείητε		 ῥάνθειεν,
ῥανθείησᾰν
imperative   ῥάνθητῐ ῥανθήτω ῥάνθητον ῥανθήτων   ῥάνθητε ῥανθέντων
active middle passive
infinitive ῥῆναι ῥήνᾰσθαι ῥανθῆναι
participle m ῥήνᾱς ῥηνᾰ́μενος ῥανθείς
f ῥήνᾱσᾰ ῥηνᾰμένη ῥανθεῖσᾰ
n ῥῆνᾰν ῥηνᾰ́μενον ῥανθέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔρασσᾰ, ἐρασσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρασσᾰ ἔρασσᾰς ἔρασσε(ν) ἐράσσᾰτον ἐρασσᾰ́την ἐράσσᾰμεν ἐράσσᾰτε ἔρασσᾰν
subjunctive ῥάσσω ῥάσσῃς ῥάσσῃ ῥάσσητον ῥάσσητον ῥάσσωμεν ῥάσσητε ῥάσσωσῐ(ν)
optative ῥάσσαιμῐ ῥάσσειᾰς,
ῥάσσαις		 ῥάσσειε(ν),
ῥάσσαι		 ῥάσσαιτον ῥασσαίτην ῥάσσαιμεν ῥάσσαιτε ῥάσσειᾰν,
ῥάσσαιεν
imperative   ῥᾶσσον ῥασσᾰ́τω ῥάσσᾰτον ῥασσᾰ́των   ῥάσσᾰτε ῥασσᾰ́ντων
middle indicative ἐρασσᾰ́μην ἐράσσω ἐράσσᾰτο ἐράσσᾰσθον ἐρασσᾰ́σθην ἐρασσᾰ́μεθᾰ ἐράσσᾰσθε ἐράσσᾰντο
subjunctive ῥάσσωμαι ῥάσσῃ ῥάσσηται ῥάσσησθον ῥάσσησθον ῥασσώμεθᾰ ῥάσσησθε ῥάσσωνται
optative ῥασσαίμην ῥάσσαιο ῥάσσαιτο ῥάσσαισθον ῥασσαίσθην ῥασσαίμεθᾰ ῥάσσαισθε ῥάσσαιντο
imperative   ῥᾶσσαι ῥασσᾰ́σθω ῥάσσᾰσθον ῥασσᾰ́σθων   ῥάσσᾰσθε ῥασσᾰ́σθων
active middle
infinitive ῥᾶσσαι ῥάσσᾰσθαι
participle m ῥάσσᾱς ῥασσᾰ́μενος
f ῥάσσᾱσᾰ ῥασσᾰμένη
n ῥᾶσσᾰν ῥασσᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔρραγκᾰ, ἔρρᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔρραγκᾰ ἔρραγκᾰς ἔρραγκε(ν) ἐρράγκᾰτον ἐρράγκᾰτον ἐρράγκᾰμεν ἐρράγκᾰτε ἐρράγκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐρράγκω ἐρράγκῃς ἐρράγκῃ ἐρράγκητον ἐρράγκητον ἐρράγκωμεν ἐρράγκητε ἐρράγκωσῐ(ν)
optative ἐρράγκοιμῐ,
ἐρραγκοίην		 ἐρράγκοις,
ἐρραγκοίης		 ἐρράγκοι,
ἐρραγκοίη		 ἐρράγκοιτον ἐρραγκοίτην ἐρράγκοιμεν ἐρράγκοιτε ἐρράγκοιεν
imperative   ἔρραγκε ἐρραγκέτω ἐρράγκετον ἐρραγκέτων   ἐρράγκετε ἐρραγκόντων
middle/
passive		 indicative ἔρρᾰσμαι ἔρρᾰνσαι ἔρρᾰνται ἔρρᾰνθον ἔρρᾰνθον ἐρρᾰ́σμεθᾰ ἔρρᾰνθε ἐρρᾰ́νᾰται
subjunctive ἐρρᾰσμένος ὦ ἐρρᾰσμένος ᾖς ἐρρᾰσμένος ᾖ ἐρρᾰσμένω ἦτον ἐρρᾰσμένω ἦτον ἐρρᾰσμένοι ὦμεν ἐρρᾰσμένοι ἦτε ἐρρᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐρρᾰσμένος εἴην ἐρρᾰσμένος εἴης ἐρρᾰσμένος εἴη ἐρρᾰσμένοι εἴητον/εἶτον ἐρρᾰσμένω εἰήτην/εἴτην ἐρρᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐρρᾰσμένοι εἴητε/εἶτε ἐρρᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἔρρᾰνσο ἐρρᾰ́νθω ἔρρᾰνθον ἐρρᾰ́νθων   ἔρρᾰνθε ἐρρᾰ́νθων
active middle/passive
infinitive ἐρραγκέναι ἐρρᾰ́νθαι
participle m ἐρραγκώς ἐρρᾰσμένος
f ἐρραγκυῖᾰ ἐρρᾰσμένη
n ἐρραγκός ἐρρᾰσμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐρράγκειν, ἐρρᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐρράγκειν,
ἐρράγκη		 ἐρράγκεις,
ἐρράγκης		 ἐρράγκει(ν) ἐρράγκετον ἐρραγκέτην ἐρράγκεμεν ἐρράγκετε ἐρράγκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐρρᾰ́σμην ἔρρᾰνσο ἔρρᾰντο ἔρρᾰνθον ἐρρᾰ́νθην ἐρρᾰ́σμεθᾰ ἔρρᾰνθε ἐρρᾰ́νᾰτο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Other forms attested: Epic third-person plural perfect indicative passive ἐρράδαται and similar pluperfect ἐρράδατο.

Synonyms
  • ῥᾰθαίνω (rhathaínō)
  • ῥᾰθᾰμίζω (rhathamízō)
  • ῥᾰθάσσω (rhathássō)
  • ῥᾰνίζω (rhanízō)
  • ῥαντίζω (rhantízō)

Derived terms
  • αἱμόρραντος (haimórrhantos)
  • ἁλίρραντος (halírrhantos)
  • ᾰ̓ναρραίνω (anarrhaínō)
  • ᾰ̓πορραίνω (aporrhaínō)
  • ἄρραντος (árrhantos)
  • δῐαρραίνω (diarrhaínō)
  • ἐκραίνω (ekraínō)
  • ἐπιρραίνω (epirrhaínō)
  • κᾰταρραίνω (katarrhaínō)
  • μῠρόρραντος (murórrhantos)
  • νεόρραντος (neórrhantos)
  • πᾰραρραίνω (pararrhaínō)
  • περιρραίνω (perirrhaínō)
  • ποτιρραίνω (potirrhaínō)
  • προρραίνω (prorrhaínō)
  • ῥᾰνῐ́ς (rhanís)
  • ῥαντήρ (rhantḗr)
  • ῥαντήρῐος (rhantḗrios)
  • ῥάντης (rhántēs)
  • ῥαντίζω (rhantízō)

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.