ὑπόσπονδος

Ancient Greek

Etymology

ὑπό (hupó, “under”) +‎ σπονδή (spondḗ, “truce, treaty”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pós.pon.dos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpos.pon.dos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpos.pon.dos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpos.pon.dos/

Adjective

ῠ̔πόσπονδος • (hupóspondos) m or f (neuter ῠ̔πόσπονδον); second declension

under truce or treaty

Declension

Second declension of ῠ̔πόσπονδος; ῠ̔πόσπονδον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔πόσπονδος hupóspondos	ῠ̔πόσπονδον hupóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔πόσπονδοι hupóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hupósponda
Genitive	ῠ̔ποσπόνδου hupospóndou	ῠ̔ποσπόνδου hupospóndou	ῠ̔ποσπόνδοιν hupospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hupospóndoin	ῠ̔ποσπόνδων hupospóndōn	ῠ̔ποσπόνδων hupospóndōn
Dative	ῠ̔ποσπόνδῳ hupospóndōi	ῠ̔ποσπόνδῳ hupospóndōi	ῠ̔ποσπόνδοιν hupospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοιν hupospóndoin	ῠ̔ποσπόνδοις hupospóndois	ῠ̔ποσπόνδοις hupospóndois
Accusative	ῠ̔πόσπονδον hupóspondon	ῠ̔πόσπονδον hupóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔ποσπόνδους hupospóndous	ῠ̔πόσπονδᾰ hupósponda
Vocative	ῠ̔πόσπονδε hupósponde	ῠ̔πόσπονδον hupóspondon	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔ποσπόνδω hupospóndō	ῠ̔πόσπονδοι hupóspondoi	ῠ̔πόσπονδᾰ hupósponda
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῠ̔ποσπόνδως hupospóndōs		ῠ̔ποσπονδότερος hupospondóteros		ῠ̔ποσπονδότᾰτος hupospondótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.