ὀστράκινος

Ancient Greek

Etymology

From ὄστρακον (óstrakon, “earthen vessel”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /os.trá.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /osˈtra.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /osˈtra.ki.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /osˈtra.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /osˈtra.ci.nos/

Adjective

ὀστράκῐνος • (ostrákinos) m (feminine ὀστρᾰκίνη, neuter ὀστράκῐνον); first/second declension

earthen, made of clay (of vessels)

Inflection

First and second declension of ὀστράκῐνος; ὀστρακῐ́νη; ὀστράκῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀστράκῐνος ostrákinos	ὀστρακῐ́νη ostrakínē	ὀστράκῐνον ostrákinon	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστράκῐνοι ostrákinoi	ὀστράκῐναι ostrákinai	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Genitive	ὀστρακῐ́νου ostrakínou	ὀστρακῐ́νης ostrakínēs	ὀστρακῐ́νου ostrakínou	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́ναιν ostrakínain	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́νων ostrakínōn	ὀστρακῐ́νων ostrakínōn	ὀστρακῐ́νων ostrakínōn
Dative	ὀστρακῐ́νῳ ostrakínōi	ὀστρακῐ́νῃ ostrakínēi	ὀστρακῐ́νῳ ostrakínōi	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́ναιν ostrakínain	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́νοις ostrakínois	ὀστρακῐ́ναις ostrakínais	ὀστρακῐ́νοις ostrakínois
Accusative	ὀστράκῐνον ostrákinon	ὀστρακῐ́νην ostrakínēn	ὀστράκῐνον ostrákinon	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νους ostrakínous	ὀστρακῐ́νᾱς ostrakínās	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Vocative	ὀστράκῐνε ostrákine	ὀστρακῐ́νη ostrakínē	ὀστράκῐνον ostrákinon	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστράκῐνοι ostrákinoi	ὀστράκῐναι ostrákinai	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀστρακῐ́νως ostrakínōs			ὀστρακῐνώτερος ostrakinṓteros			ὀστρακῐνώτᾰτος ostrakinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.