ὀρύσσω

See also: ορύσσω

Ancient Greek

Alternative forms

ὀρύττω (orúttō) – Attic

Etymology

From Proto-Indo-European *h₃rewk-. Cognate with Latin runcō.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rýs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈrys.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈrys.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈrys.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈri.so/

Verb

ὀρῠ́σσω • (orússō)

(transitive) to dig

Conjugation

Present: ὀρύσσω, ὀρύσσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρύσσω	ὀρύσσεις	ὀρύσσει	ὀρύσσετον	ὀρύσσετον	ὀρύσσομεν	ὀρύσσετε	ὀρύσσουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρύσσω	ὀρύσσῃς	ὀρύσσῃ	ὀρύσσητον	ὀρύσσητον	ὀρύσσωμεν	ὀρύσσητε	ὀρύσσωσῐ(ν)
	optative	ὀρύσσοιμῐ	ὀρύσσοις	ὀρύσσοι	ὀρύσσοιτον	ὀρυσσοίτην	ὀρύσσοιμεν	ὀρύσσοιτε	ὀρύσσοιεν
	imperative		ὄρυσσε	ὀρυσσέτω	ὀρύσσετον	ὀρυσσέτων		ὀρύσσετε	ὀρυσσόντων
middle/ passive	indicative	ὀρύσσομαι	ὀρύσσῃ, ὀρύσσει	ὀρύσσεται	ὀρύσσεσθον	ὀρύσσεσθον	ὀρυσσόμεθᾰ	ὀρύσσεσθε	ὀρύσσονται
	subjunctive	ὀρύσσωμαι	ὀρύσσῃ	ὀρύσσηται	ὀρύσσησθον	ὀρύσσησθον	ὀρυσσώμεθᾰ	ὀρύσσησθε	ὀρύσσωνται
	optative	ὀρυσσοίμην	ὀρύσσοιο	ὀρύσσοιτο	ὀρύσσοισθον	ὀρυσσοίσθην	ὀρυσσοίμεθᾰ	ὀρύσσοισθε	ὀρύσσοιντο
	imperative		ὀρύσσου	ὀρυσσέσθω	ὀρύσσεσθον	ὀρυσσέσθων		ὀρύσσεσθε	ὀρυσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀρύσσειν				ὀρύσσεσθαι
participle	m	ὀρύσσων				ὀρυσσόμενος
	f	ὀρύσσουσᾰ				ὀρυσσομένη
	n	ὀρῦσσον				ὀρυσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤρυσσον, ὠρυσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρυσσον	ὤρυσσες	ὤρυσσε(ν)	ὠρύσσετον	ὠρυσσέτην	ὠρύσσομεν	ὠρύσσετε	ὤρυσσον
middle/ passive	indicative	ὠρυσσόμην	ὠρύσσου	ὠρύσσετο	ὠρύσσεσθον	ὠρυσσέσθην	ὠρυσσόμεθᾰ	ὠρύσσεσθε	ὠρύσσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀρύξω, ὀρύξομαι, ὀρυχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρύξω	ὀρύξεις	ὀρύξει	ὀρύξετον	ὀρύξετον	ὀρύξομεν	ὀρύξετε	ὀρύξουσῐ(ν)
active	optative	ὀρύξοιμῐ	ὀρύξοις	ὀρύξοι	ὀρύξοιτον	ὀρυξοίτην	ὀρύξοιμεν	ὀρύξοιτε	ὀρύξοιεν
middle	indicative	ὀρύξομαι	ὀρύξῃ, ὀρύξει	ὀρύξεται	ὀρύξεσθον	ὀρύξεσθον	ὀρυξόμεθᾰ	ὀρύξεσθε	ὀρύξονται
middle	optative	ὀρυξοίμην	ὀρύξοιο	ὀρύξοιτο	ὀρύξοισθον	ὀρυξοίσθην	ὀρυξοίμεθᾰ	ὀρύξοισθε	ὀρύξοιντο
passive	indicative	ὀρυχθήσομαι	ὀρυχθήσῃ	ὀρυχθήσεται	ὀρυχθήσεσθον	ὀρυχθήσεσθον	ὀρυχθησόμεθᾰ	ὀρυχθήσεσθε	ὀρυχθήσονται
passive	optative	ὀρυχθησοίμην	ὀρυχθήσοιο	ὀρυχθήσοιτο	ὀρυχθήσοισθον	ὀρυχθησοίσθην	ὀρυχθησοίμεθᾰ	ὀρυχθήσοισθε	ὀρυχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀρύξειν			ὀρύξεσθαι		ὀρυχθήσεσθαι
participle	m	ὀρύξων			ὀρυξόμενος		ὀρυχθησόμενος
	f	ὀρύξουσᾰ			ὀρυξομένη		ὀρυχθησομένη
	n	ὀρῦξον			ὀρυξόμενον		ὀρυχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤρυξᾰ, ὠρυξᾰ́μην, ὠρύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρυξᾰ	ὤρυξᾰς	ὤρυξε(ν)	ὠρύξᾰτον	ὠρυξᾰ́την	ὠρύξᾰμεν	ὠρύξᾰτε	ὤρυξᾰν
	subjunctive	ὀρύξω	ὀρύξῃς	ὀρύξῃ	ὀρύξητον	ὀρύξητον	ὀρύξωμεν	ὀρύξητε	ὀρύξωσῐ(ν)
	optative	ὀρύξαιμῐ	ὀρύξειᾰς, ὀρύξαις	ὀρύξειε(ν), ὀρύξαι	ὀρύξαιτον	ὀρυξαίτην	ὀρύξαιμεν	ὀρύξαιτε	ὀρύξειᾰν, ὀρύξαιεν
	imperative		ὄρυξον	ὀρυξᾰ́τω	ὀρύξᾰτον	ὀρυξᾰ́των		ὀρύξᾰτε	ὀρυξᾰ́ντων
middle	indicative	ὠρυξᾰ́μην	ὠρύξω	ὠρύξᾰτο	ὠρύξᾰσθον	ὠρυξᾰ́σθην	ὠρυξᾰ́μεθᾰ	ὠρύξᾰσθε	ὠρύξᾰντο
	subjunctive	ὀρύξωμαι	ὀρύξῃ	ὀρύξηται	ὀρύξησθον	ὀρύξησθον	ὀρυξώμεθᾰ	ὀρύξησθε	ὀρύξωνται
	optative	ὀρυξαίμην	ὀρύξαιο	ὀρύξαιτο	ὀρύξαισθον	ὀρυξαίσθην	ὀρυξαίμεθᾰ	ὀρύξαισθε	ὀρύξαιντο
	imperative		ὄρυξαι	ὀρυξᾰ́σθω	ὀρύξᾰσθον	ὀρυξᾰ́σθων		ὀρύξᾰσθε	ὀρυξᾰ́σθων
passive	indicative	ὠρύχθην	ὠρύχθης	ὠρύχθη	ὠρύχθητον	ὠρυχθήτην	ὠρύχθημεν	ὠρύχθητε	ὠρύχθησᾰν
	subjunctive	ὀρυχθῶ	ὀρυχθῇς	ὀρυχθῇ	ὀρυχθῆτον	ὀρυχθῆτον	ὀρυχθῶμεν	ὀρυχθῆτε	ὀρυχθῶσῐ(ν)
	optative	ὀρυχθείην	ὀρυχθείης	ὀρυχθείη	ὀρυχθεῖτον, ὀρυχθείητον	ὀρυχθείτην, ὀρυχθειήτην	ὀρυχθεῖμεν, ὀρυχθείημεν	ὀρυχθεῖτε, ὀρυχθείητε	ὀρυχθεῖεν, ὀρυχθείησᾰν
	imperative		ὀρύχθητῐ	ὀρυχθήτω	ὀρύχθητον	ὀρυχθήτων		ὀρύχθητε	ὀρυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀρῦξαι			ὀρύξᾰσθαι		ὀρυχθῆναι
participle	m	ὀρύξᾱς			ὀρυξᾰ́μενος		ὀρυχθείς
	f	ὀρύξᾱσᾰ			ὀρυξᾰμένη		ὀρυχθεῖσᾰ
	n	ὀρῦξᾰν			ὀρυξᾰ́μενον		ὀρυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤρυγον, ὠρυγόμην, ὠρύγην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρυγον	ὤρυγες	ὤρυγε(ν)	ὠρύγετον	ὠρυγέτην	ὠρύγομεν	ὠρύγετε	ὤρυγον
	subjunctive	ὀρύγω	ὀρύγῃς	ὀρύγῃ	ὀρύγητον	ὀρύγητον	ὀρύγωμεν	ὀρύγητε	ὀρύγωσῐ(ν)
	optative	ὀρύγοιμῐ	ὀρύγοις	ὀρύγοι	ὀρύγοιτον	ὀρυγοίτην	ὀρύγοιμεν	ὀρύγοιτε	ὀρύγοιεν
	imperative		ὄρυγε	ὀρυγέτω	ὀρύγετον	ὀρυγέτων		ὀρύγετε	ὀρυγόντων
middle	indicative	ὠρυγόμην	ὠρύγου	ὠρύγετο	ὠρύγεσθον	ὠρυγέσθην	ὠρυγόμεθᾰ	ὠρύγεσθε	ὠρύγοντο
	subjunctive	ὀρύγωμαι	ὀρύγῃ	ὀρύγηται	ὀρύγησθον	ὀρύγησθον	ὀρυγώμεθᾰ	ὀρύγησθε	ὀρύγωνται
	optative	ὀρυγοίμην	ὀρύγοιο	ὀρύγοιτο	ὀρύγοισθον	ὀρυγοίσθην	ὀρυγοίμεθᾰ	ὀρύγοισθε	ὀρύγοιντο
	imperative		ὀρυγοῦ	ὀρυγέσθω	ὀρύγεσθον	ὀρυγέσθων		ὀρύγεσθε	ὀρυγέσθων
passive	indicative	ὠρύγην	ὠρύγης	ὠρύγη	ὠρύγητον	ὠρυγήτην	ὠρύγημεν	ὠρύγητε	ὠρύγησᾰν
	subjunctive	ὀρυγῶ	ὀρυγῇς	ὀρυγῇ	ὀρυγῆτον	ὀρυγῆτον	ὀρυγῶμεν	ὀρυγῆτε	ὀρυγῶσῐ(ν)
	optative	ὀρυγείην	ὀρυγείης	ὀρυγείη	ὀρυγεῖτον, ὀρυγείητον	ὀρυγείτην, ὀρυγειήτην	ὀρυγεῖμεν, ὀρυγείημεν	ὀρυγεῖτε, ὀρυγείητε	ὀρυγεῖεν, ὀρυγείησᾰν
	imperative		ὀρύγηθῐ	ὀρυγήτω	ὀρύγητον	ὀρυγήτων		ὀρύγητε	ὀρυγέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀρυγεῖν			ὀρυγέσθαι		ὀρυγῆναι
participle	m	ὀρυγών			ὀρυγόμενος		ὀρυγείς
	f	ὀρυγοῦσᾰ			ὀρυγομένη		ὀρυγεῖσᾰ
	n	ὀρυγόν			ὀρυγόμενον		ὀρυγέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὀρώρυχᾰ, ὀρώρυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρώρυχᾰ	ὀρώρυχᾰς	ὀρώρυχε(ν)	ὀρωρύχᾰτον	ὀρωρύχᾰτον	ὀρωρύχᾰμεν	ὀρωρύχᾰτε	ὀρωρύχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρωρύχω	ὀρωρύχῃς	ὀρωρύχῃ	ὀρωρύχητον	ὀρωρύχητον	ὀρωρύχωμεν	ὀρωρύχητε	ὀρωρύχωσῐ(ν)
	optative	ὀρωρύχοιμῐ, ὀρωρυχοίην	ὀρωρύχοις, ὀρωρυχοίης	ὀρωρύχοι, ὀρωρυχοίη	ὀρωρύχοιτον	ὀρωρυχοίτην	ὀρωρύχοιμεν	ὀρωρύχοιτε	ὀρωρύχοιεν
	imperative		ὀρώρυχε	ὀρωρυχέτω	ὀρωρύχετον	ὀρωρυχέτων		ὀρωρύχετε	ὀρωρυχόντων
middle/ passive	indicative	ὀρώρυμαι	ὀρώρυσαι	ὀρώρυται	ὀρώρυσθον	ὀρώρυσθον	ὀρωρύμεθᾰ	ὀρώρυσθε	ὀρώρυνται
	subjunctive	ὀρωρυμένος ὦ	ὀρωρυμένος ᾖς	ὀρωρυμένος ᾖ	ὀρωρυμένω ἦτον	ὀρωρυμένω ἦτον	ὀρωρυμένοι ὦμεν	ὀρωρυμένοι ἦτε	ὀρωρυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὀρωρυμένος εἴην	ὀρωρυμένος εἴης	ὀρωρυμένος εἴη	ὀρωρυμένοι εἴητον/εἶτον	ὀρωρυμένω εἰήτην/εἴτην	ὀρωρυμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὀρωρυμένοι εἴητε/εἶτε	ὀρωρυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὀρώρυσο	ὀρωρύσθω	ὀρώρυσθον	ὀρωρύσθων		ὀρώρυσθε	ὀρωρύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀρωρυχέναι				ὀρωρῦσθαι
participle	m	ὀρωρυχώς				ὀρωρυμένος
	f	ὀρωρυχυῖᾰ				ὀρωρυμένη
	n	ὀρωρυχός				ὀρωρυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὠρωρύγειν, ὠρωρύγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠρωρύγειν, ὠρωρύγη	ὠρωρύγεις, ὠρωρύγης	ὠρωρύγει(ν)	ὠρωρύγετον	ὠρωρυγέτην	ὠρωρύγεμεν	ὠρωρύγετε	ὠρωρύγεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠρωρύγμην	ὠρώρυξο	ὠρώρυκτο	ὠρώρυχθον	ὠρωρύχθην	ὠρωρύγμεθᾰ	ὠρώρυχθε	ὠρωρύγᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνορύσσω (anorússō)
κατορύσσω (katorússō)
ὄρυγμα (órugma)
ὀρυγμός (orugmós)
ὄρυξις (óruxis)

Related terms

ὄρυξ (órux)

Descendants

Greek: ορύσσω (orýsso)