ὀρθόδοξος

Ancient Greek

Etymology

From ὀρθός (orthós, “straight”) +‎ δόξα (dóxa, “opinion”) +‎ -ος (-os, “noun of result or an abstract noun of action”).

Pronunciation
 

Adjective

ὀρθόδοξος • (orthódoxos) m or f (neuter ὀρθόδοξον); second declension

  1. orthodox (in religion)

Inflection
Second declension of ὀρθόδοξος; ὀρθόδοξον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter
Nominative ὀρθόδοξος
orthódoxos		 ὀρθόδοξον
orthódoxon		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθόδοξοι
orthódoxoi		 ὀρθόδοξᾰ
orthódoxa
Genitive ὀρθοδόξου
orthodóxou		 ὀρθοδόξου
orthodóxou		 ὀρθοδόξοιν
orthodóxoin		 ὀρθοδόξοιν
orthodóxoin		 ὀρθοδόξων
orthodóxōn		 ὀρθοδόξων
orthodóxōn
Dative ὀρθοδόξῳ
orthodóxōi		 ὀρθοδόξῳ
orthodóxōi		 ὀρθοδόξοιν
orthodóxoin		 ὀρθοδόξοιν
orthodóxoin		 ὀρθοδόξοις
orthodóxois		 ὀρθοδόξοις
orthodóxois
Accusative ὀρθόδοξον
orthódoxon		 ὀρθόδοξον
orthódoxon		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθοδόξους
orthodóxous		 ὀρθόδοξᾰ
orthódoxa
Vocative ὀρθόδοξε
orthódoxe		 ὀρθόδοξον
orthódoxon		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθοδόξω
orthodóxō		 ὀρθόδοξοι
orthódoxoi		 ὀρθόδοξᾰ
orthódoxa
Derived forms Adverb Comparative Superlative
ὀρθοδόξως
orthodóxōs		 ὀρθοδοξώτερος
orthodoxṓteros		 ὀρθοδοξώτᾰτος
orthodoxṓtatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
  • ὀρθοδοξαστικός (orthodoxastikós)
  • ὀρθοδοξέω (orthodoxéō)
  • ὀρθοδοξία (orthodoxía)

Descendants

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.