ὀνοματοθετικός

Ancient Greek

Etymology

From ὀνοματοθέτης (onomatothétēs, “name-giver, namer”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.no.ma.to.tʰe.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.no.ma.to.tʰɛ.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.no.ma.to.θe.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.no.ma.to.θe.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.no.ma.to.θe.tiˈkos/

Adjective

ὀνομᾰτοθετῐκός • (onomatothetikós) m (feminine ὀνομᾰτοθετῐκή, neuter ὀνομᾰτοθετῐκόν); first/second declension

prone to name-giving

Inflection

First and second declension of ὀνομᾰτοθετῐκός; ὀνομᾰτοθετῐκή; ὀνομᾰτοθετῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀνομᾰτοθετῐκός onomatothetikós	ὀνομᾰτοθετῐκή onomatothetikḗ	ὀνομᾰτοθετῐκόν onomatothetikón	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκᾱ́ onomatothetikā́	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκοί onomatothetikoí	ὀνομᾰτοθετῐκαί onomatothetikaí	ὀνομᾰτοθετῐκᾰ́ onomatothetiká
Genitive	ὀνομᾰτοθετῐκοῦ onomatothetikoû	ὀνομᾰτοθετῐκῆς onomatothetikês	ὀνομᾰτοθετῐκοῦ onomatothetikoû	ὀνομᾰτοθετῐκοῖν onomatothetikoîn	ὀνομᾰτοθετῐκαῖν onomatothetikaîn	ὀνομᾰτοθετῐκοῖν onomatothetikoîn	ὀνομᾰτοθετῐκῶν onomatothetikôn	ὀνομᾰτοθετῐκῶν onomatothetikôn	ὀνομᾰτοθετῐκῶν onomatothetikôn
Dative	ὀνομᾰτοθετῐκῷ onomatothetikôi	ὀνομᾰτοθετῐκῇ onomatothetikêi	ὀνομᾰτοθετῐκῷ onomatothetikôi	ὀνομᾰτοθετῐκοῖν onomatothetikoîn	ὀνομᾰτοθετῐκαῖν onomatothetikaîn	ὀνομᾰτοθετῐκοῖν onomatothetikoîn	ὀνομᾰτοθετῐκοῖς onomatothetikoîs	ὀνομᾰτοθετῐκαῖς onomatothetikaîs	ὀνομᾰτοθετῐκοῖς onomatothetikoîs
Accusative	ὀνομᾰτοθετῐκόν onomatothetikón	ὀνομᾰτοθετῐκήν onomatothetikḗn	ὀνομᾰτοθετῐκόν onomatothetikón	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκᾱ́ onomatothetikā́	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκούς onomatothetikoús	ὀνομᾰτοθετῐκᾱ́ς onomatothetikā́s	ὀνομᾰτοθετῐκᾰ́ onomatothetiká
Vocative	ὀνομᾰτοθετῐκέ onomatothetiké	ὀνομᾰτοθετῐκή onomatothetikḗ	ὀνομᾰτοθετῐκόν onomatothetikón	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκᾱ́ onomatothetikā́	ὀνομᾰτοθετῐκώ onomatothetikṓ	ὀνομᾰτοθετῐκοί onomatothetikoí	ὀνομᾰτοθετῐκαί onomatothetikaí	ὀνομᾰτοθετῐκᾰ́ onomatothetiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀνομᾰτοθετῐκῶς onomatothetikôs			ὀνομᾰτοθετῐκώτερος onomatothetikṓteros			ὀνομᾰτοθετῐκώτᾰτος onomatothetikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.