ἠχέω

Ancient Greek

Alternative forms

ᾱ̓χέω (ākhéō) – Doric

Etymology

From ἠχή (ēkhḗ, “sound”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.kʰé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈkʰɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈxe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈçe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈçe.o/

Verb

ἠχέω • (ēkhéō)

to sound, ring, peal
(with accusative) to let it sound

Inflection

Present: ἠχῶ, ἠχοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχῶ	ἠχεῖς	ἠχεῖ	ἠχεῖτον	ἠχεῖτον	ἠχοῦμεν	ἠχεῖτε	ἠχοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἠχῶ	ἠχῇς	ἠχῇ	ἠχῆτον	ἠχῆτον	ἠχῶμεν	ἠχῆτε	ἠχῶσῐ(ν)
	optative	ἠχοίην/ ἠχοῖμῐ	ἠχοίης/ ἠχοῖς	ἠχοίη/ ἠχοῖ	ἠχοίητον/ ἠχοῖτον	ἠχοιήτην/ ἠχοίτην	ἠχοίημεν/ ἠχοῖμεν	ἠχοίητε/ ἠχοῖτε	ἠχοίησᾰν/ ἠχοῖεν
	imperative		ἤχει	ἠχείτω	ἠχεῖτον	ἠχείτων		ἠχεῖτε	ἠχούντων
middle/ passive	indicative	ἠχοῦμαι	ἠχῇ/ ἠχεῖ	ἠχεῖται	ἠχεῖσθον	ἠχεῖσθον	ἠχούμεθᾰ	ἠχεῖσθε	ἠχοῦνται
	subjunctive	ἠχῶμαι	ἠχῇ	ἠχῆται	ἠχῆσθον	ἠχῆσθον	ἠχώμεθᾰ	ἠχῆσθε	ἠχῶνται
	optative	ἠχοίμην	ἠχοῖο	ἠχοῖτο	ἠχοῖσθον	ἠχοίσθην	ἠχοίμεθᾰ	ἠχοῖσθε	ἠχοῖντο
	imperative		ἠχοῦ	ἠχείσθω	ἠχεῖσθον	ἠχείσθων		ἠχεῖσθε	ἠχείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠχεῖν				ἠχεῖσθαι
participle		ἠχῶν, ἠχοῦσᾰ, ἠχοῦν				ἠχούμενος, ἠχουμένη, ἠχούμενον

Present: ἠχέω, ἠχέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχέω	ἠχέεις	ἠχέει	ἠχέετον	ἠχέετον	ἠχέομεν	ἠχέετε	ἠχέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἠχέω	ἠχέῃς	ἠχέῃ	ἠχέητον	ἠχέητον	ἠχέωμεν	ἠχέητε	ἠχέωσῐ(ν)
	optative	ἠχέοιμῐ	ἠχέοις	ἠχέοι	ἠχέοιτον	ἠχεοίτην	ἠχέοιμεν	ἠχέοιτε	ἠχέοιεν
	imperative		ἤχεε	ἠχεέτω	ἠχεετον	ἠχεέτων		ἠχεετε	ἠχεόντων
middle/ passive	indicative	ἠχέομαι	ἠχέει/ ἠχέῃ	ἠχέεται	ἠχέεσθον	ἠχέεσθον	ἠχεόμεθᾰ	ἠχέεσθε	ἠχέονται
	subjunctive	ἠχέωμαι	ἠχέῃ	ἠχέηται	ἠχέησθον	ἠχέησθον	ἠχεώμεθᾰ	ἠχέησθε	ἠχέωνται
	optative	ἠχεοίμην	ἠχέοιο	ἠχέοιτο	ἠχέοισθον	ἠχεοίσθην	ἠχεοίμεθᾰ	ἠχέοισθε	ἠχέοιντο
	imperative		ἠχέου	ἠχεέσθω	ἠχέεσθον	ἠχεέσθων		ἠχέεσθε	ἠχεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠχέειν				ἠχέεσθαι
participle		ἠχέων, ἠχέουσᾰ, ἤχεον				ἠχεόμενος, ἠχεομένη, ἠχεόμενον

Imperfect: ἤχουν, ἠχούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχουν	ἤχεις	ἤχει	ἠχεῖτον	ἠχείτην	ἠχοῦμεν	ἠχεῖτε	ἤχουν
middle/ passive	indicative	ἠχούμην	ἠχοῦ	ἠχεῖτο	ἠχεῖσθον	ἠχείσθην	ἠχούμεθᾰ	ἠχεῖσθε	ἠχοῦντο

Imperfect: ἤχεον, ἠχεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχεον	ἤχεες	ἤχεε	ἠχέετον	ἠχεέτην	ἠχέομεν	ἠχέετε	ἤχεον
middle/ passive	indicative	ἠχεόμην	ἠχέου	ἠχέετο	ἠχέεσθον	ἠχεέσθην	ἠχεόμεθᾰ	ἠχέεσθε	ἠχέοντο

Future: ἠχήσω, ἠχήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠχήσω	ἠχήσεις	ἠχήσει	ἠχήσετον	ἠχήσετον	ἠχήσομεν	ἠχήσετε	ἠχήσουσῐ(ν)
active	optative	ἠχήσοιμῐ	ἠχήσοις	ἠχήσοι	ἠχήσοιτον	ἠχησοίτην	ἠχήσοιμεν	ἠχήσοιτε	ἠχήσοιεν
middle	indicative	ἠχήσομαι	ἠχήσει/ ἠχήσῃ	ἠχήσεται	ἠχήσεσθον	ἠχήσεσθον	ἠχησόμεθᾰ	ἠχήσεσθε	ἠχήσονται
middle	optative	ἠχησοίμην	ἠχήσοιο	ἠχήσοιτο	ἠχήσοισθον	ἠχησοίσθην	ἠχησοίμεθᾰ	ἠχήσοισθε	ἠχήσοιντο
		active				middle
infinitive		ἠχήσειν				ἠχήσεσθαι
participle		ἠχήσων, ἠχήσουσᾰ, ἠχῆσον				ἠχησόμενος, ἠχησομένη, ἠχησόμενον

Aorist: ἤχεσκα, ἠχεσκάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤχεσκα	ἤχεσκας	ἤχεσκε	ἠχέσκατον	ἠχεσκάτην	ἠχέσκαμεν	ἠχέσκατε	ἤχεσκαν
	subjunctive	ἠχέσκω	ἠχέσκῃς	ἠχέσκῃ	ἠχέσκητον	ἠχέσκητον	ἠχέσκωμεν	ἠχέσκητε	ἠχέσκωσῐ(ν)
	optative	ἠχέσκαιμῐ	ἠχέσκαις/ ἠχέσκειας	ἠχέσκαι/ ἠχέσκειε	ἠχέσκαιτον	ἠχεσκαίτην	ἠχέσκαιμεν	ἠχέσκαιτε	ἠχέσκαιεν/ ἠχέσκειαν
	imperative		ἤχεσκον	ἠχεσκάτω	ἠχέσκατον	ἠχεσκάτων		ἠχέσκατε	ἠχεσκάντων
middle	indicative	ἠχεσκάμην	ἠχέσκω	ἠχέσκατο	ἠχέσκασθον	ἠχεσκάσθην	ἠχεσκάμεθα	ἠχέσκασθε	ἠχέσκαντο
	subjunctive	ἠχέσκωμαι	ἠχέσκῃ	ἠχέσκηται	ἠχέσκησθον	ἠχέσκησθον	ἠχεσκώμεθα	ἠχέσκησθε	ἠχέσκωνται
	optative	ἠχεσκαίμην	ἠχέσκαιο	ἠχέσκαιτο	ἠχέσκαισθον	ἠχεσκαίσθην	ἠχεσκαίμεθα	ἠχέσκαισθε	ἠχέσκαιντο
	imperative		ἤχεσκαι	ἠχεσκάσθω	ἠχέσκασθον	ἠχεσκάσθων		ἠχέσκασθε	ἠχεσκάσθων
		active				middle
infinitive		ἤχεσκαι				ἠχέσκασθαι
participle	m	ἠχέσκᾱς				ἠχεσκάμενος
	f	ἠχέσκᾱσα				ἠχεσκαμένη
	n	ἤχεσκαν				ἠχεσκάμενον

References

ἠχέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἠχέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἠχέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G2278 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.