ἐπένθεσις

Ancient Greek

From ἐπεντῐ́θημῐ (epentíthēmi, “I insert”) +‎ -σῐς (-sis, verbal noun suffix).

ἐπένθεσῐς • (epénthesis) f (genitive ἐπενθέσεως); third declension

Third declension of ἡ ἐπένθεσῐς; τῆς ἐπενθέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἐπένθεσῐς hē epénthesis	τὼ ἐπενθέσει tṑ epenthései	αἱ ἐπενθέσεις hai epenthéseis
Genitive	τῆς ἐπενθέσεως tês epenthéseōs	τοῖν ἐπενθεσέοιν toîn epentheséoin	τῶν ἐπενθέσεων tôn epenthéseōn
Dative	τῇ ἐπενθέσει têi epenthései	τοῖν ἐπενθεσέοιν toîn epentheséoin	ταῖς ἐπενθέσεσῐ / ἐπενθέσεσῐν taîs epenthésesi(n)
Accusative	τὴν ἐπένθεσῐν tḕn epénthesin	τὼ ἐπενθέσει tṑ epenthései	τᾱ̀ς ἐπενθέσεις tā̀s epenthéseis
Vocative	ἐπένθεσῐ epénthesi	ἐπενθέσει epenthései	ἐπενθέσεις epenthéseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.