ἀπόπληκτος

Ancient Greek

Etymology

From ἀποπλήσσω (apoplḗssō, “I strike with a stroke”) +‎ -τος (-tos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pó.plɛːk.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈpo.plek.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈpo.plik.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈpo.plik.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈpo.plik.tos/

Adjective

ᾰ̓πόπληκτος • (apóplēktos) m or f (neuter ᾰ̓πόπληκτον); second declension

Inflection

Second declension of ᾰ̓πόπληκτος; ᾰ̓πόπληκτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓πόπληκτος apóplēktos	ᾰ̓πόπληκτον apóplēkton	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓πόπληκτοι apóplēktoi	ᾰ̓πόπληκτᾰ apóplēkta
Genitive	ᾰ̓ποπλήκτου apoplḗktou	ᾰ̓ποπλήκτου apoplḗktou	ᾰ̓ποπλήκτοιν apoplḗktoin	ᾰ̓ποπλήκτοιν apoplḗktoin	ᾰ̓ποπλήκτων apoplḗktōn	ᾰ̓ποπλήκτων apoplḗktōn
Dative	ᾰ̓ποπλήκτῳ apoplḗktōi	ᾰ̓ποπλήκτῳ apoplḗktōi	ᾰ̓ποπλήκτοιν apoplḗktoin	ᾰ̓ποπλήκτοιν apoplḗktoin	ᾰ̓ποπλήκτοις apoplḗktois	ᾰ̓ποπλήκτοις apoplḗktois
Accusative	ᾰ̓πόπληκτον apóplēkton	ᾰ̓πόπληκτον apóplēkton	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓ποπλήκτους apoplḗktous	ᾰ̓πόπληκτᾰ apóplēkta
Vocative	ᾰ̓πόπληκτε apóplēkte	ᾰ̓πόπληκτον apóplēkton	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓ποπλήκτω apoplḗktō	ᾰ̓πόπληκτοι apóplēktoi	ᾰ̓πόπληκτᾰ apóplēkta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ᾰ̓ποπλήκτως apoplḗktōs		ᾰ̓ποπληκτότερος apoplēktóteros		ᾰ̓ποπληκτότᾰτος apoplēktótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.