ἀντίθεσις

Ancient Greek

From ᾰ̓ντῐτῐ́θημῐ (antitíthēmi, “to set against”) +‎ -σῐς (-sis).

ᾰ̓ντῐ́θεσῐς • (antíthesis) f (genitive ᾰ̓ντῐθέσεως); third declension

Third declension of ἡ ᾰ̓ντῐ́θεσῐς; τῆς ᾰ̓ντῐθέσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓ντῐ́θεσῐς hē antíthesis	τὼ ᾰ̓ντῐθέσει tṑ antithései	αἱ ᾰ̓ντῐθέσεις hai antithéseis
Genitive	τῆς ᾰ̓ντῐθέσεως tês antithéseōs	τοῖν ᾰ̓ντῐθεσέοιν toîn antitheséoin	τῶν ᾰ̓ντῐθέσεων tôn antithéseōn
Dative	τῇ ᾰ̓ντῐθέσει têi antithései	τοῖν ᾰ̓ντῐθεσέοιν toîn antitheséoin	ταῖς ᾰ̓ντῐθέσεσῐ / ᾰ̓ντῐθέσεσῐν taîs antithésesi(n)
Accusative	τὴν ᾰ̓ντῐ́θεσῐν tḕn antíthesin	τὼ ᾰ̓ντῐθέσει tṑ antithései	τᾱ̀ς ᾰ̓ντῐθέσεις tā̀s antithéseis
Vocative	ᾰ̓ντῐ́θεσῐ antíthesi	ᾰ̓ντῐθέσει antithései	ᾰ̓ντῐθέσεις antithéseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.