ἀνοίγω

See also: ανοίγω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀνοίγνυμι (anoígnumi)
ἀναοίγω (anaoígō) – Epic

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ οἴγω (oígō, “to open”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nǒi̯.ɡɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈny.ɡo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈny.ɣo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈny.ɣo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈni.ɣo/

Verb

ᾰ̓νοίγω • (anoígō)

to open
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.455
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 604
- 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 768
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Protagoras 310B
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.221
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 24.228
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.68
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.221
- 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Collected Works 121.5
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 6.4
- 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Phaenippus 30
- 431 BCE, Euripides, Medea 660
- 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 14.15
- 200 CE – 400 CE, Tryphiodorus, The Taking of Ilios 477
- 50 CE – 150 CE, Achilles Tatius, Leucippe and Clitophon 56.5
1. (figuratively) to lay open, unfold, disclose
  - 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 321
  - 406 BCE, Sophocles, Oedipus at Colonus 515
  - 342 BCE – 290 BCE, Menander, Unknown Work 128
2. (nautical) to get into the open sea, get clear of land
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.1.2
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.5.13
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.6.21
(passive) to be open, stand open, lie open
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.9
- 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 174D
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Phaedo 59D
- 380 BCE, Plato, The Republic 405A
- 414 BCE, Aristophanes, The Birds 1523
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 2.1.3
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Crassus 4
- 413 BCE, Euripides, Ion 923

Inflection

Present: ᾰ̓νοίγω, ᾰ̓νοίγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νοίγω	ᾰ̓νοίγεις	ᾰ̓νοίγει	ᾰ̓νοίγετον	ᾰ̓νοίγετον	ᾰ̓νοίγομεν	ᾰ̓νοίγετε	ᾰ̓νοίγουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νοίγω	ᾰ̓νοίγῃς	ᾰ̓νοίγῃ	ᾰ̓νοίγητον	ᾰ̓νοίγητον	ᾰ̓νοίγωμεν	ᾰ̓νοίγητε	ᾰ̓νοίγωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νοίγοιμῐ	ᾰ̓νοίγοις	ᾰ̓νοίγοι	ᾰ̓νοίγοιτον	ᾰ̓νοιγοίτην	ᾰ̓νοίγοιμεν	ᾰ̓νοίγοιτε	ᾰ̓νοίγοιεν
	imperative		ᾰ̓́νοιγε	ᾰ̓νοιγέτω	ᾰ̓νοίγετον	ᾰ̓νοιγέτων		ᾰ̓νοίγετε	ᾰ̓νοιγόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νοίγομαι	ᾰ̓νοίγῃ, ᾰ̓νοίγει	ᾰ̓νοίγεται	ᾰ̓νοίγεσθον	ᾰ̓νοίγεσθον	ᾰ̓νοιγόμεθᾰ	ᾰ̓νοίγεσθε	ᾰ̓νοίγονται
	subjunctive	ᾰ̓νοίγωμαι	ᾰ̓νοίγῃ	ᾰ̓νοίγηται	ᾰ̓νοίγησθον	ᾰ̓νοίγησθον	ᾰ̓νοιγώμεθᾰ	ᾰ̓νοίγησθε	ᾰ̓νοίγωνται
	optative	ᾰ̓νοιγοίμην	ᾰ̓νοίγοιο	ᾰ̓νοίγοιτο	ᾰ̓νοίγοισθον	ᾰ̓νοιγοίσθην	ᾰ̓νοιγοίμεθᾰ	ᾰ̓νοίγοισθε	ᾰ̓νοίγοιντο
	imperative		ᾰ̓νοίγου	ᾰ̓νοιγέσθω	ᾰ̓νοίγεσθον	ᾰ̓νοιγέσθων		ᾰ̓νοίγεσθε	ᾰ̓νοιγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νοίγειν				ᾰ̓νοίγεσθαι
participle	m	ᾰ̓νοίγων				ᾰ̓νοιγόμενος
	f	ᾰ̓νοίγουσᾰ				ᾰ̓νοιγομένη
	n	ᾰ̓νοῖγον				ᾰ̓νοιγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ᾰ̓νέῳγον, ᾰ̓νεῳγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέῳγον	ᾰ̓νέῳγες	ᾰ̓νέῳγε(ν)	ᾰ̓νεῴγετον	ᾰ̓νεῳγέτην	ᾰ̓νεῴγομεν	ᾰ̓νεῴγετε	ᾰ̓νέῳγον
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νεῳγόμην	ᾰ̓νεῴγου	ᾰ̓νεῴγετο	ᾰ̓νεῴγεσθον	ᾰ̓νεῳγέσθην	ᾰ̓νεῳγόμεθᾰ	ᾰ̓νεῴγεσθε	ᾰ̓νεῴγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓νοίξω, ᾰ̓νοίξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νοίξω	ᾰ̓νοίξεις	ᾰ̓νοίξει	ᾰ̓νοίξετον	ᾰ̓νοίξετον	ᾰ̓νοίξομεν	ᾰ̓νοίξετε	ᾰ̓νοίξουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓νοίξοιμῐ	ᾰ̓νοίξοις	ᾰ̓νοίξοι	ᾰ̓νοίξοιτον	ᾰ̓νοιξοίτην	ᾰ̓νοίξοιμεν	ᾰ̓νοίξοιτε	ᾰ̓νοίξοιεν
middle	indicative	ᾰ̓νοίξομαι	ᾰ̓νοίξῃ, ᾰ̓νοίξει	ᾰ̓νοίξεται	ᾰ̓νοίξεσθον	ᾰ̓νοίξεσθον	ᾰ̓νοιξόμεθᾰ	ᾰ̓νοίξεσθε	ᾰ̓νοίξονται
middle	optative	ᾰ̓νοιξοίμην	ᾰ̓νοίξοιο	ᾰ̓νοίξοιτο	ᾰ̓νοίξοισθον	ᾰ̓νοιξοίσθην	ᾰ̓νοιξοίμεθᾰ	ᾰ̓νοίξοισθε	ᾰ̓νοίξοιντο
		active			middle
infinitive		ᾰ̓νοίξειν			ᾰ̓νοίξεσθαι
participle	m	ᾰ̓νοίξων			ᾰ̓νοιξόμενος
	f	ᾰ̓νοίξουσᾰ			ᾰ̓νοιξομένη
	n	ᾰ̓νοῖξον			ᾰ̓νοιξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ᾰ̓νέῳξᾰ, ᾰ̓νεῳξᾰ́μην, ᾰ̓νεῴχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέῳξᾰ	ᾰ̓νέῳξᾰς	ᾰ̓νέῳξε(ν)	ᾰ̓νεῴξᾰτον	ᾰ̓νεῳξᾰ́την	ᾰ̓νεῴξᾰμεν	ᾰ̓νεῴξᾰτε	ᾰ̓νέῳξᾰν
	subjunctive	ᾰ̓νῴξω	ᾰ̓νῴξῃς	ᾰ̓νῴξῃ	ᾰ̓νῴξητον	ᾰ̓νῴξητον	ᾰ̓νῴξωμεν	ᾰ̓νῴξητε	ᾰ̓νῴξωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νῴξαιμῐ	ᾰ̓νῴξειᾰς, ᾰ̓νῴξαις	ᾰ̓νῴξειε(ν), ᾰ̓νῴξαι	ᾰ̓νῴξαιτον	ᾰ̓νῳξαίτην	ᾰ̓νῴξαιμεν	ᾰ̓νῴξαιτε	ᾰ̓νῴξειᾰν, ᾰ̓νῴξαιεν
	imperative		ᾰ̓́νῳξον	ᾰ̓νῳξᾰ́τω	ᾰ̓νῴξᾰτον	ᾰ̓νῳξᾰ́των		ᾰ̓νῴξᾰτε	ᾰ̓νῳξᾰ́ντων
middle	indicative	ᾰ̓νεῳξᾰ́μην	ᾰ̓νεῴξω	ᾰ̓νεῴξᾰτο	ᾰ̓νεῴξᾰσθον	ᾰ̓νεῳξᾰ́σθην	ᾰ̓νεῳξᾰ́μεθᾰ	ᾰ̓νεῴξᾰσθε	ᾰ̓νεῴξᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓νῴξωμαι	ᾰ̓νῴξῃ	ᾰ̓νῴξηται	ᾰ̓νῴξησθον	ᾰ̓νῴξησθον	ᾰ̓νῳξώμεθᾰ	ᾰ̓νῴξησθε	ᾰ̓νῴξωνται
	optative	ᾰ̓νῳξαίμην	ᾰ̓νῴξαιο	ᾰ̓νῴξαιτο	ᾰ̓νῴξαισθον	ᾰ̓νῳξαίσθην	ᾰ̓νῳξαίμεθᾰ	ᾰ̓νῴξαισθε	ᾰ̓νῴξαιντο
	imperative		ᾰ̓́νῳξαι	ᾰ̓νῳξᾰ́σθω	ᾰ̓νῴξᾰσθον	ᾰ̓νῳξᾰ́σθων		ᾰ̓νῴξᾰσθε	ᾰ̓νῳξᾰ́σθων
passive	indicative	ᾰ̓νεῴχθην	ᾰ̓νεῴχθης	ᾰ̓νεῴχθη	ᾰ̓νεῴχθητον	ᾰ̓νεῳχθήτην	ᾰ̓νεῴχθημεν	ᾰ̓νεῴχθητε	ᾰ̓νεῴχθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓νῳχθῶ	ᾰ̓νῳχθῇς	ᾰ̓νῳχθῇ	ᾰ̓νῳχθῆτον	ᾰ̓νῳχθῆτον	ᾰ̓νῳχθῶμεν	ᾰ̓νῳχθῆτε	ᾰ̓νῳχθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νῳχθείην	ᾰ̓νῳχθείης	ᾰ̓νῳχθείη	ᾰ̓νῳχθεῖτον, ᾰ̓νῳχθείητον	ᾰ̓νῳχθείτην, ᾰ̓νῳχθειήτην	ᾰ̓νῳχθεῖμεν, ᾰ̓νῳχθείημεν	ᾰ̓νῳχθεῖτε, ᾰ̓νῳχθείητε	ᾰ̓νῳχθεῖεν, ᾰ̓νῳχθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓νῴχθητῐ	ᾰ̓νῳχθήτω	ᾰ̓νῴχθητον	ᾰ̓νῳχθήτων		ᾰ̓νῴχθητε	ᾰ̓νῳχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓νῷξαι			ᾰ̓νῴξᾰσθαι		ᾰ̓νῳχθῆναι
participle	m	ᾰ̓νῴξᾱς			ᾰ̓νῳξᾰ́μενος		ᾰ̓νῳχθείς
	f	ᾰ̓νῴξᾱσᾰ			ᾰ̓νῳξᾰμένη		ᾰ̓νῳχθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓νῷξᾰν			ᾰ̓νῳξᾰ́μενον		ᾰ̓νῳχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ᾰ̓νέῳχᾰ, ᾰ̓νέῳγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νέῳχᾰ	ᾰ̓νέῳχᾰς	ᾰ̓νέῳχε(ν)	ᾰ̓νεῴχᾰτον	ᾰ̓νεῴχᾰτον	ᾰ̓νεῴχᾰμεν	ᾰ̓νεῴχᾰτε	ᾰ̓νεῴχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓νεῴχω	ᾰ̓νεῴχῃς	ᾰ̓νεῴχῃ	ᾰ̓νεῴχητον	ᾰ̓νεῴχητον	ᾰ̓νεῴχωμεν	ᾰ̓νεῴχητε	ᾰ̓νεῴχωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νεῴχοιμῐ, ᾰ̓νεῳχοίην	ᾰ̓νεῴχοις, ᾰ̓νεῳχοίης	ᾰ̓νεῴχοι, ᾰ̓νεῳχοίη	ᾰ̓νεῴχοιτον	ᾰ̓νεῳχοίτην	ᾰ̓νεῴχοιμεν	ᾰ̓νεῴχοιτε	ᾰ̓νεῴχοιεν
	imperative		ᾰ̓νέῳχε	ᾰ̓νεῳχέτω	ᾰ̓νεῴχετον	ᾰ̓νεῳχέτων		ᾰ̓νεῴχετε	ᾰ̓νεῳχόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νέῳγμαι	ᾰ̓νέῳξαι	ᾰ̓νέῳκται	ᾰ̓νέῳχθον	ᾰ̓νέῳχθον	ᾰ̓νεῴγμεθᾰ	ᾰ̓νέῳχθε	ᾰ̓νεῴχᾰται
	subjunctive	ᾰ̓νεῳγμένος ὦ	ᾰ̓νεῳγμένος ᾖς	ᾰ̓νεῳγμένος ᾖ	ᾰ̓νεῳγμένω ἦτον	ᾰ̓νεῳγμένω ἦτον	ᾰ̓νεῳγμένοι ὦμεν	ᾰ̓νεῳγμένοι ἦτε	ᾰ̓νεῳγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓νεῳγμένος εἴην	ᾰ̓νεῳγμένος εἴης	ᾰ̓νεῳγμένος εἴη	ᾰ̓νεῳγμένοι εἴητον/εἶτον	ᾰ̓νεῳγμένω εἰήτην/εἴτην	ᾰ̓νεῳγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ᾰ̓νεῳγμένοι εἴητε/εἶτε	ᾰ̓νεῳγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ᾰ̓νέῳξο	ᾰ̓νεῴχθω	ᾰ̓νέῳχθον	ᾰ̓νεῴχθων		ᾰ̓νέῳχθε	ᾰ̓νεῴχθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓νεῳχέναι				ᾰ̓νεῷχθαι
participle	m	ᾰ̓νεῳχώς				ᾰ̓νεῳγμένος
	f	ᾰ̓νεῳχυῖᾰ				ᾰ̓νεῳγμένη
	n	ᾰ̓νεῳχός				ᾰ̓νεῳγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ᾰ̓νεῴχειν, ᾰ̓νεῴγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓νεῴχειν, ᾰ̓νεῴχη	ᾰ̓νεῴχεις, ᾰ̓νεῴχης	ᾰ̓νεῴχει(ν)	ᾰ̓νεῴχετον	ᾰ̓νεῳχέτην	ᾰ̓νεῴχεμεν	ᾰ̓νεῴχετε	ᾰ̓νεῴχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ᾰ̓νεῴγμην	ᾰ̓νέῳξο	ᾰ̓νέῳκτο	ᾰ̓νέῳχθον	ᾰ̓νεῴχθην	ᾰ̓νεῴγμεθᾰ	ᾰ̓νέῳχθε	ᾰ̓νεῴχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἄνοιξις (ánoixis, “opening”)

Descendants

Greek: ανοίγω (anoígo)