ἀναγκαῖος

See also: αναγκαίος

Ancient Greek

Etymology

From ἀνάγκη (anánkē, “necessity”) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.naŋ.kâi̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naŋˈkɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naŋˈkɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naɲˈɟe.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naɲˈɟe.os/

Adjective

ᾰ̓νᾰγκαῖος • (anankaîos) m (feminine ᾰ̓νᾰγκαίᾱ, neuter ᾰ̓νᾰγκαῖον); first/second declension

necessary

Declension

First and second declension of ᾰ̓νᾰγκαῖος; ᾰ̓νᾰγκαίᾱ; ᾰ̓νᾰγκαῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓νᾰγκαῖος anankaîos	ᾰ̓νᾰγκαίᾱ anankaíā	ᾰ̓νᾰγκαῖον anankaîon	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαίᾱ anankaíā	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαῖοι anankaîoi	ᾰ̓νᾰγκαῖαι anankaîai	ᾰ̓νᾰγκαῖᾰ anankaîa
Genitive	ᾰ̓νᾰγκαίου anankaíou	ᾰ̓νᾰγκαίᾱς anankaíās	ᾰ̓νᾰγκαίου anankaíou	ᾰ̓νᾰγκαίοιν anankaíoin	ᾰ̓νᾰγκαίαιν anankaíain	ᾰ̓νᾰγκαίοιν anankaíoin	ᾰ̓νᾰγκαίων anankaíōn	ᾰ̓νᾰγκαίων anankaíōn	ᾰ̓νᾰγκαίων anankaíōn
Dative	ᾰ̓νᾰγκαίῳ anankaíōi	ᾰ̓νᾰγκαίᾳ anankaíāi	ᾰ̓νᾰγκαίῳ anankaíōi	ᾰ̓νᾰγκαίοιν anankaíoin	ᾰ̓νᾰγκαίαιν anankaíain	ᾰ̓νᾰγκαίοιν anankaíoin	ᾰ̓νᾰγκαίοις anankaíois	ᾰ̓νᾰγκαίαις anankaíais	ᾰ̓νᾰγκαίοις anankaíois
Accusative	ᾰ̓νᾰγκαῖον anankaîon	ᾰ̓νᾰγκαίᾱν anankaíān	ᾰ̓νᾰγκαῖον anankaîon	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαίᾱ anankaíā	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαίους anankaíous	ᾰ̓νᾰγκαίᾱς anankaíās	ᾰ̓νᾰγκαῖᾰ anankaîa
Vocative	ᾰ̓νᾰγκαῖε anankaîe	ᾰ̓νᾰγκαίᾱ anankaíā	ᾰ̓νᾰγκαῖον anankaîon	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαίᾱ anankaíā	ᾰ̓νᾰγκαίω anankaíō	ᾰ̓νᾰγκαῖοι anankaîoi	ᾰ̓νᾰγκαῖαι anankaîai	ᾰ̓νᾰγκαῖᾰ anankaîa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓νᾰγκαίως anankaíōs			ᾰ̓νᾰγκαιότερος anankaióteros			ᾰ̓νᾰγκαιότᾰτος anankaiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: αναγκαίος (anagkaíos)