ἀμπέλινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄμπελος (ámpelos, “vine”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.pé.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /amˈpɛ.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /amˈpe.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /amˈpe.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /amˈbe.li.nos/

Adjective

ἀμπέλῐνος • (ampélinos) m (feminine ἀμπελῐ́νη, neuter ἀμπέλῐνον); first/second declension

of vine

Inflection

First and second declension of ἀμπέλῐνος; ἀμπελῐ́νη; ἀμπέλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀμπέλῐνος ampélinos	ἀμπελῐ́νη ampelínē	ἀμπέλῐνον ampélinon	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelínā	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπέλῐνοι ampélinoi	ἀμπέλῐναι ampélinai	ἀμπέλῐνᾰ ampélina
Genitive	ἀμπελῐ́νου ampelínou	ἀμπελῐ́νης ampelínēs	ἀμπελῐ́νου ampelínou	ἀμπελῐ́νοιν ampelínoin	ἀμπελῐ́ναιν ampelínain	ἀμπελῐ́νοιν ampelínoin	ἀμπελῐ́νων ampelínōn	ἀμπελῐ́νων ampelínōn	ἀμπελῐ́νων ampelínōn
Dative	ἀμπελῐ́νῳ ampelínōi	ἀμπελῐ́νῃ ampelínēi	ἀμπελῐ́νῳ ampelínōi	ἀμπελῐ́νοιν ampelínoin	ἀμπελῐ́ναιν ampelínain	ἀμπελῐ́νοιν ampelínoin	ἀμπελῐ́νοις ampelínois	ἀμπελῐ́ναις ampelínais	ἀμπελῐ́νοις ampelínois
Accusative	ἀμπέλῐνον ampélinon	ἀμπελῐ́νην ampelínēn	ἀμπέλῐνον ampélinon	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelínā	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπελῐ́νους ampelínous	ἀμπελῐ́νᾱς ampelínās	ἀμπέλῐνᾰ ampélina
Vocative	ἀμπέλῐνε ampéline	ἀμπελῐ́νη ampelínē	ἀμπέλῐνον ampélinon	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelínā	ἀμπελῐ́νω ampelínō	ἀμπέλῐνοι ampélinoi	ἀμπέλῐναι ampélinai	ἀμπέλῐνᾰ ampélina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀμπελῐ́νως ampelínōs			ἀμπελῐνώτερος ampelinṓteros			ἀμπελῐνώτᾰτος ampelinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.