ἀγγέλλω

See also: αγγέλλω

Ancient Greek

Etymology

ἄγγελος (ángelos, “messenger”) +‎ -λλω (-llō, present tense suffix)

Pronunciation
 

Verb

ἀγγέλλω • (angéllō)

  1. (transitive, intransitive) To carry, deliver, pass on, relay (a message, information, news, a command, instructions); to announce, report
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 8.409:
      ὣς ἔφατ᾽, ὦρτο δὲ Ἶρις ἀελλόπος ἀγγελέουσα
      hṑs éphat᾽, ôrto dè Îris aellópos angeléousa
      So spake he, and storm-footed Iris hasted to bear his message
    • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 10.448:
      ἐσθλά περ ἀγγείλας
      esthlá per angeílas
      even though you have brought good tidings
  2. (middle, only present) To announce myself
    • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 1376:
      καὶ νῦν γε Τεύκρῳ τἀπὸ τοῦδ᾽ ἀγγέλλομαι
      kaì nûn ge Teúkrōi tapò toûd᾽ angéllomai
      And now I announce myself to him as a friend

Usage notes

The person told generally takes the dative case, with the message in accusative or set up with a preposition, such as περί (perí, “about”).

Inflection
   Present: ἀγγέλλω, ἀγγέλλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγέλλω ἀγγέλλεις ἀγγέλλει ἀγγέλλετον ἀγγέλλετον ἀγγέλλομεν ἀγγέλλετε ἀγγέλλουσῐ(ν)
subjunctive ἀγγέλλω ἀγγέλλῃς ἀγγέλλῃ ἀγγέλλητον ἀγγέλλητον ἀγγέλλωμεν ἀγγέλλητε ἀγγέλλωσῐ(ν)
optative ἀγγέλλοιμῐ ἀγγέλλοις ἀγγέλλοι ἀγγέλλοιτον ἀγγελλοίτην ἀγγέλλοιμεν ἀγγέλλοιτε ἀγγέλλοιεν
imperative   ἄγγελλε ἀγγελλέτω ἀγγέλλετον ἀγγελλέτων   ἀγγέλλετε ἀγγελλόντων
middle/
passive		 indicative ἀγγέλλομαι ἀγγέλλῃ,
ἀγγέλλει		 ἀγγέλλεται ἀγγέλλεσθον ἀγγέλλεσθον ἀγγελλόμεθᾰ ἀγγέλλεσθε ἀγγέλλονται
subjunctive ἀγγέλλωμαι ἀγγέλλῃ ἀγγέλληται ἀγγέλλησθον ἀγγέλλησθον ἀγγελλώμεθᾰ ἀγγέλλησθε ἀγγέλλωνται
optative ἀγγελλοίμην ἀγγέλλοιο ἀγγέλλοιτο ἀγγέλλοισθον ἀγγελλοίσθην ἀγγελλοίμεθᾰ ἀγγέλλοισθε ἀγγέλλοιντο
imperative   ἀγγέλλου ἀγγελλέσθω ἀγγέλλεσθον ἀγγελλέσθων   ἀγγέλλεσθε ἀγγελλέσθων
active middle/passive
infinitive ἀγγέλλειν ἀγγέλλεσθαι
participle m ἀγγέλλων ἀγγελλόμενος
f ἀγγέλλουσᾰ ἀγγελλομένη
n ἀγγέλλον ἀγγελλόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤγγελλον, ἠγγελλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγγελλον ἤγγελλες ἤγγελλε(ν) ἠγγέλλετον ἠγγελλέτην ἠγγέλλομεν ἠγγέλλετε ἤγγελλον
middle/
passive		 indicative ἠγγελλόμην ἠγγέλλου ἠγγέλλετο ἠγγέλλεσθον ἠγγελλέσθην ἠγγελλόμεθᾰ ἠγγέλλεσθε ἠγγέλλοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀγγέλεσκον, ἀγγελεσκόμην (rare, Ionic?)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγέλεσκον ἀγγέλεσκες ἀγγέλεσκε(ν) ἀγγελέσκετον ἀγγελεσκέτην ἀγγελέσκομεν ἀγγελέσκετε ἀγγέλεσκον
middle/
passive		 indicative ἀγγελεσκόμην ἀγγελέσκου ἀγγελέσκετο ἀγγελέσκεσθον ἀγγελεσκέσθην ἀγγελεσκόμεθᾰ ἀγγελέσκεσθε ἀγγελέσκοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγελέω ἀγγελέεις ἀγγελέει ἀγγελέετον ἀγγελέετον ἀγγελέομεν ἀγγελέετε ἀγγελέουσῐ(ν)
optative ἀγγελέοιμῐ ἀγγελέοισ(θᾰ) ἀγγελέοι ἀγγελέοιτον ἀγγελεοίτην ἀγγελέοιμεν ἀγγελέοιτε ἀγγελέοιεν
middle indicative ἀγγελέομαι ἀγγελέεαι ἀγγελέεται ἀγγελέεσθον ἀγγελέεσθον ἀγγελεόμε(σ)θᾰ ἀγγελέεσθε ἀγγελέονται
optative ἀγγελεοίμην ἀγγελέοιο ἀγγελέοιτο ἀγγελέοισθον ἀγγελεοίσθην ἀγγελεοίμε(σ)θᾰ ἀγγελέοισθε ἀγγελεοίᾰτο
passive indicative ἀγγελθήσομαι ἀγγελθήσῃ ἀγγελθήσεται ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθησόμε(σ)θᾰ ἀγγελθήσεσθε ἀγγελθήσονται
optative ἀγγελθησοίμην ἀγγελθήσοιο ἀγγελθήσοιτο ἀγγελθήσοισθον ἀγγελθησοίσθην ἀγγελθησοίμε(σ)θᾰ ἀγγελθήσοισθε ἀγγελθησοίᾰτο
active middle passive
infinitive ἀγγελέειν/ἀγγελεέμεν(αι)/ἀγγελέμεν(αι) ἀγγελέεσθαι ἀγγελθήσεσθαι
participle m ἀγγελέων ἀγγελεόμενος ἀγγελθησόμενος
f ἀγγελέουσᾰ ἀγγελεομένη ἀγγελθησομένη
n ἀγγελέον ἀγγελεόμενον ἀγγελθησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγελέω ἀγγελέεις ἀγγελέει ἀγγελέετον ἀγγελέετον ἀγγελέομεν ἀγγελέετε ἀγγελέουσῐ(ν)
optative ἀγγελέοιμῐ ἀγγελέοις ἀγγελέοι ἀγγελέοιτον ἀγγελεοίτην ἀγγελέοιμεν ἀγγελέοιτε ἀγγελέοιεν
middle indicative ἀγγελέομαι ἀγγελέεαι ἀγγελέεται ἀγγελέεσθον ἀγγελέεσθον ἀγγελεόμεθᾰ ἀγγελέεσθε ἀγγελέονται
optative ἀγγελεοίμην ἀγγελέοιο ἀγγελέοιτο ἀγγελέοισθον ἀγγελεοίσθην ἀγγελεοίμεθᾰ ἀγγελέοισθε ἀγγελεοίᾰτο
passive indicative ἀγγελθήσομαι ἀγγελθήσῃ ἀγγελθήσεται ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθησόμεθᾰ ἀγγελθήσεσθε ἀγγελθήσονται
optative ἀγγελθησοίμην ἀγγελθήσοιο ἀγγελθήσοιτο ἀγγελθήσοισθον ἀγγελθησοίσθην ἀγγελθησοίμεθᾰ ἀγγελθήσοισθε ἀγγελθησοίᾰτο
active middle passive
infinitive ἀγγελέειν ἀγγελέεσθαι ἀγγελθήσεσθαι
participle m ἀγγελέων ἀγγελεόμενος ἀγγελθησόμενος
f ἀγγελέουσᾰ ἀγγελεομένη ἀγγελθησομένη
n ἀγγελέον ἀγγελεόμενον ἀγγελθησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελέω, ἀγγελέομαι, ἀγγελθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγελέω ἀγγελέεις ἀγγελέει ἀγγελέετον ἀγγελέετον ἀγγελέομεν ἀγγελέετε ἀγγελέουσῐ(ν)
optative ἀγγελέοιμῐ ἀγγελέοις ἀγγελέοι ἀγγελέοιτον ἀγγελεοίτην ἀγγελέοιμεν ἀγγελέοιτε ἀγγελέοιεν
middle indicative ἀγγελέομαι ἀγγελέῃ,
ἀγγελέει		 ἀγγελέεται ἀγγελέεσθον ἀγγελέεσθον ἀγγελεόμεθᾰ ἀγγελέεσθε ἀγγελέονται
optative ἀγγελεοίμην ἀγγελέοιο ἀγγελέοιτο ἀγγελέοισθον ἀγγελεοίσθην ἀγγελεοίμεθᾰ ἀγγελέοισθε ἀγγελέοιντο
passive indicative ἀγγελθήσομαι ἀγγελθήσῃ ἀγγελθήσεται ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθησόμεθᾰ ἀγγελθήσεσθε ἀγγελθήσονται
optative ἀγγελθησοίμην ἀγγελθήσοιο ἀγγελθήσοιτο ἀγγελθήσοισθον ἀγγελθησοίσθην ἀγγελθησοίμεθᾰ ἀγγελθήσοισθε ἀγγελθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγγελέειν ἀγγελέεσθαι ἀγγελθήσεσθαι
participle m ἀγγελέων ἀγγελεόμενος ἀγγελθησόμενος
f ἀγγελέουσᾰ ἀγγελεομένη ἀγγελθησομένη
n ἀγγελέον ἀγγελεόμενον ἀγγελθησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελῶ, ἀγγελοῦμαι, ἀγγελθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγελῶ ἀγγελεῖς ἀγγελεῖ ἀγγελεῖτον ἀγγελεῖτον ἀγγελοῦμεν ἀγγελεῖτε ἀγγελοῦσῐ(ν)
optative ἀγγελοίην,
ἀγγελοῖμῐ		 ἀγγελοίης,
ἀγγελοῖς		 ἀγγελοίη,
ἀγγελοῖ		 ἀγγελοῖτον,
ἀγγελοίητον		 ἀγγελοίτην,
ἀγγελοιήτην		 ἀγγελοῖμεν,
ἀγγελοίημεν		 ἀγγελοῖτε,
ἀγγελοίητε		 ἀγγελοῖεν,
ἀγγελοίησᾰν
middle indicative ἀγγελοῦμαι ἀγγελῇ ἀγγελεῖται ἀγγελεῖσθον ἀγγελεῖσθον ἀγγελούμεθᾰ ἀγγελεῖσθε ἀγγελοῦνται
optative ἀγγελοίμην ἀγγελοῖο ἀγγελοῖτο ἀγγελοῖσθον ἀγγελοίσθην ἀγγελοίμεθᾰ ἀγγελοῖσθε ἀγγελοῖντο
passive indicative ἀγγελθήσομαι ἀγγελθήσῃ ἀγγελθήσεται ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθήσεσθον ἀγγελθησόμεθᾰ ἀγγελθήσεσθε ἀγγελθήσονται
optative ἀγγελθησοίμην ἀγγελθήσοιο ἀγγελθήσοιτο ἀγγελθήσοισθον ἀγγελθησοίσθην ἀγγελθησοίμεθᾰ ἀγγελθήσοισθε ἀγγελθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγγελεῖν ἀγγελεῖσθαι ἀγγελθήσεσθαι
participle m ἀγγελῶν ἀγγελούμενος ἀγγελθησόμενος
f ἀγγελοῦσᾰ ἀγγελουμένη ἀγγελθησομένη
n ἀγγελοῦν ἀγγελούμενον ἀγγελθησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελήσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀγγελήσομαι ἀγγελήσῃ ἀγγελήσεται ἀγγελήσεσθον ἀγγελήσεσθον ἀγγελησόμεθᾰ ἀγγελήσεσθε ἀγγελήσονται
optative ἀγγελησοίμην ἀγγελήσοιο ἀγγελήσοιτο ἀγγελήσοισθον ἀγγελησοίσθην ἀγγελησοίμεθᾰ ἀγγελήσοισθε ἀγγελήσοιντο
passive
infinitive ἀγγελήσεσθαι
participle m ἀγγελησόμενος
f ἀγγελησομένη
n ἀγγελησόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀγγελῐ́ω, ἀγγελῐ́ομαι (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγγελῐ́ω ἀγγελῐ́εις ἀγγελῐ́ει ἀγγελῐ́ετον ἀγγελῐ́ετον ἀγγελῐ́ομεν ἀγγελῐ́ετε ἀγγελῐ́ουσῐ(ν)
optative ἀγγελῐ́οιμῐ ἀγγελῐ́οις ἀγγελῐ́οι ἀγγελῐ́οιτον ἀγγελῐοίτην ἀγγελῐ́οιμεν ἀγγελῐ́οιτε ἀγγελῐ́οιεν
middle indicative ἀγγελῐ́ομαι ἀγγελῐ́εαι ἀγγελῐ́εται ἀγγελῐ́εσθον ἀγγελῐ́εσθον ἀγγελῐόμεθᾰ ἀγγελῐ́εσθε ἀγγελῐ́ονται
optative ἀγγελῐοίμην ἀγγελῐ́οιο ἀγγελῐ́οιτο ἀγγελῐ́οισθον ἀγγελῐοίσθην ἀγγελῐοίμεθᾰ ἀγγελῐ́οισθε ἀγγελῐ́οιντο
active middle
infinitive ἀγγελῐ́ειν ἀγγελῐ́εσθαι
participle m ἀγγελῐ́ων ἀγγελῐόμενος
f ἀγγελῐ́ουσᾰ ἀγγελῐομένη
n ἀγγελῐ́ον ἀγγελῐόμενον
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγγειλᾰ, ἠγγειλᾰ́μην, ἠγγέλθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγγειλᾰ ἤγγειλᾰς ἤγγειλε(ν) ἠγγείλᾰτον ἠγγειλᾰ́την ἠγγείλᾰμεν ἠγγείλᾰτε ἤγγειλᾰν
subjunctive ἀγγείλω,
ἀγγείλωμῐ		 ἀγγείλῃς,
ἀγγείλῃσθᾰ		 ἀγγείλῃ,
ἀγγείλῃσῐ		 ἀγγείλητον ἀγγείλητον ἀγγείλωμεν ἀγγείλητε ἀγγείλωσῐ(ν)
optative ἀγγείλαιμῐ ἀγγείλαις,
ἀγγείλαισθᾰ,
ἀγγείλειᾰς		 ἀγγείλειε(ν),
ἀγγείλαι		 ἀγγειλεῖτον ἀγγειλείτην ἀγγειλεῖμεν ἀγγειλεῖτε ἀγγειλεῖεν
imperative   ἄγγειλον ἀγγειλᾰ́τω ἀγγείλᾰτον ἀγγειλᾰ́των   ἀγγείλᾰτε ἀγγειλᾰ́ντων
middle indicative ἠγγειλᾰ́μην ἠγγείλω ἠγγείλᾰτο ἠγγείλᾰσθον ἠγγειλᾰ́σθην ἠγγειλᾰ́με(σ)θᾰ ἠγγείλᾰσθε ἠγγείλᾰντο
subjunctive ἀγγείλωμαι,
ἀγγειλώμαιμῐ		 ἀγγείληαι,
ἀγγείληαι		 ἀγγείληται,
ἀγγειλήταισῐ		 ἀγγείλησθον ἀγγείλησθον ἀγγειλώμε(σ)θᾰ ἀγγείλησθε ἀγγείλωνται
optative ἀγγειλαίμην ἀγγείλαιο ἀγγείλαιτο ἀγγείλαισθον ἀγγειλαίσθην ἀγγειλαίμε(σ)θᾰ ἀγγείλαισθε ἀγγειλαίᾰτο
imperative   ἄγγειλαι ἀγγειλᾰ́σθω ἀγγείλᾰσθον ἀγγειλᾰ́σθων   ἀγγείλᾰσθε ἀγγειλᾰ́σθων
passive indicative ἠγγέλθην ἠγγέλθης ἠγγέλθη ἠγγέλθητον ἠγγελθήτην ἠγγέλθημεν ἠγγέλθητε ἠγγέλθησᾰν,
ἤγγελθεν
subjunctive ἀγγελθῶ,
ἀγγελθῶμῐ		 ἀγγελθῇς,
ἀγγελθῇσθᾰ		 ἀγγελθῇ,
ἀγγελθῇσῐ		 ἀγγελθῆτον ἀγγελθῆτον ἀγγελθῶμεν ἀγγελθῆτε ἀγγελθῶσῐ(ν)
optative ἀγγελθείην ἀγγελθείης ἀγγελθείη ἀγγελθεῖτον,
ἀγγελθείητον		 ἀγγελθείτην,
ἀγγελθειήτην		 ἀγγελθεῖμεν,
ἀγγελθείημεν		 ἀγγελθεῖτε,
ἀγγελθείητε		 ἀγγέλθειεν,
ἀγγελθείησᾰν
imperative   ἀγγέλθητῐ ἀγγελθήτω ἀγγέλθητον ἀγγελθήτων   ἀγγέλθητε ἀγγελθέντων
active middle passive
infinitive ἀγγεῖλαι/ἀγγειλᾰ́μεν/ἀγγειλᾰμέναι ἀγγείλᾰσθαι ἀγγελθῆναι/ἀγγελθήμεναι
participle m ἀγγείλᾱς ἀγγειλᾰ́μενος ἀγγελθείς
f ἀγγείλᾱσᾰ ἀγγειλᾰμένη ἀγγελθεῖσᾰ
n ἀγγεῖλᾰν ἀγγειλᾰ́μενον ἀγγελθέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγγειλᾰ, ἠγγειλᾰ́μην, ἠγγέλθην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγγειλᾰ ἤγγειλᾰς ἤγγειλε(ν) ἠγγείλᾰτον ἠγγειλᾰ́την ἠγγείλᾰμεν ἠγγείλᾰτε ἤγγειλᾰν
subjunctive ἀγγείλω ἀγγείλῃς ἀγγείλῃ ἀγγείλητον ἀγγείλητον ἀγγείλωμεν ἀγγείλητε ἀγγείλωσῐ(ν)
optative ἀγγείλαιμῐ ἀγγείλειᾰς,
ἀγγείλαις		 ἀγγείλειε(ν),
ἀγγείλαι		 ἀγγείλαιτον ἀγγειλαίτην ἀγγείλαιμεν ἀγγείλαιτε ἀγγείλειᾰν,
ἀγγείλαιεν
imperative   ἄγγειλον ἀγγειλᾰ́τω ἀγγείλᾰτον ἀγγειλᾰ́των   ἀγγείλᾰτε ἀγγειλᾰ́ντων
middle indicative ἠγγειλᾰ́μην ἠγγείλω ἠγγείλᾰτο ἠγγείλᾰσθον ἠγγειλᾰ́σθην ἠγγειλᾰ́μεθᾰ ἠγγείλᾰσθε ἠγγείλᾰντο
subjunctive ἀγγείλωμαι ἀγγείλῃ ἀγγείληται ἀγγείλησθον ἀγγείλησθον ἀγγειλώμεθᾰ ἀγγείλησθε ἀγγείλωνται
optative ἀγγειλαίμην ἀγγείλαιο ἀγγείλαιτο ἀγγείλαισθον ἀγγειλαίσθην ἀγγειλαίμεθᾰ ἀγγείλαισθε ἀγγείλαιντο
imperative   ἄγγειλαι ἀγγειλᾰ́σθω ἀγγείλᾰσθον ἀγγειλᾰ́σθων   ἀγγείλᾰσθε ἀγγειλᾰ́σθων
passive indicative ἠγγέλθην ἠγγέλθης ἠγγέλθη ἠγγέλθητον ἠγγελθήτην ἠγγέλθημεν ἠγγέλθητε ἠγγέλθησᾰν
subjunctive ἀγγελθῶ ἀγγελθῇς ἀγγελθῇ ἀγγελθῆτον ἀγγελθῆτον ἀγγελθῶμεν ἀγγελθῆτε ἀγγελθῶσῐ(ν)
optative ἀγγελθείην ἀγγελθείης ἀγγελθείη ἀγγελθεῖτον,
ἀγγελθείητον		 ἀγγελθείτην,
ἀγγελθειήτην		 ἀγγελθεῖμεν,
ἀγγελθείημεν		 ἀγγελθεῖτε,
ἀγγελθείητε		 ἀγγελθεῖεν,
ἀγγελθείησᾰν
imperative   ἀγγέλθητῐ ἀγγελθήτω ἀγγέλθητον ἀγγελθήτων   ἀγγέλθητε ἀγγελθέντων
active middle passive
infinitive ἀγγεῖλαι ἀγγείλᾰσθαι ἀγγελθῆναι
participle m ἀγγείλᾱς ἀγγειλᾰ́μενος ἀγγελθείς
f ἀγγείλᾱσᾰ ἀγγειλᾰμένη ἀγγελθεῖσᾰ
n ἀγγεῖλᾰν ἀγγειλᾰ́μενον ἀγγελθέν
Notes: Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤγγελον, ἠγγελόμην, ἠγγέλην (Koine, active and middle rare)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγγελον ἤγγελες ἤγγελε(ν) ἠγγέλετον ἠγγελέτην ἠγγέλομεν ἠγγέλετε ἤγγελον
subjunctive ἀγγέλω ἀγγέλῃς ἀγγέλῃ ἀγγέλητον ἀγγέλητον ἀγγέλωμεν ἀγγέλητε ἀγγέλωσῐ(ν)
optative ἀγγέλοιμῐ ἀγγέλοις ἀγγέλοι ἀγγέλοιτον ἀγγελοίτην ἀγγέλοιμεν ἀγγέλοιτε ἀγγέλοιεν
imperative   ἄγγελε ἀγγελέτω ἀγγέλετον ἀγγελέτων   ἀγγέλετε ἀγγελόντων
middle indicative ἠγγελόμην ἠγγέλου ἠγγέλετο ἠγγέλεσθον ἠγγελέσθην ἠγγελόμεθᾰ ἠγγέλεσθε ἠγγέλοντο
subjunctive ἀγγέλωμαι ἀγγέλῃ ἀγγέληται ἀγγέλησθον ἀγγέλησθον ἀγγελώμεθᾰ ἀγγέλησθε ἀγγέλωνται
optative ἀγγελοίμην ἀγγέλοιο ἀγγέλοιτο ἀγγέλοισθον ἀγγελοίσθην ἀγγελοίμεθᾰ ἀγγέλοισθε ἀγγέλοιντο
imperative   ἀγγελοῦ ἀγγελέσθω ἀγγέλεσθον ἀγγελέσθων   ἀγγέλεσθε ἀγγελέσθων
passive indicative ἠγγέλην ἠγγέλης ἠγγέλη ἠγγέλητον ἠγγελήτην ἠγγέλημεν ἠγγέλητε ἠγγέλησᾰν
subjunctive ἀγγελῶ ἀγγελῇς ἀγγελῇ ἀγγελῆτον ἀγγελῆτον ἀγγελῶμεν ἀγγελῆτε ἀγγελῶσῐ(ν)
optative ἀγγελείην ἀγγελείης ἀγγελείη ἀγγελεῖτον,
ἀγγελείητον		 ἀγγελείτην,
ἀγγελειήτην		 ἀγγελεῖμεν,
ἀγγελείημεν		 ἀγγελεῖτε,
ἀγγελείητε		 ἀγγελεῖεν,
ἀγγελείησᾰν
imperative   ἀγγέληθῐ ἀγγελήτω ἀγγέλητον ἀγγελήτων   ἀγγέλητε ἀγγελέντων
active middle passive
infinitive ἀγγελεῖν ἀγγελέσθαι ἀγγελῆναι
participle m ἀγγελών ἀγγελόμενος ἀγγελείς
f ἀγγελοῦσᾰ ἀγγελομένη ἀγγελεῖσᾰ
n ἀγγελόν ἀγγελόμενον ἀγγελέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤγγελκᾰ, ἤγγελμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤγγελκᾰ ἤγγελκᾰς ἤγγελκε(ν) ἠγγέλκᾰτον ἠγγέλκᾰτον ἠγγέλκᾰμεν ἠγγέλκᾰτε ἠγγέλκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠγγέλκω ἠγγέλκῃς ἠγγέλκῃ ἠγγέλκητον ἠγγέλκητον ἠγγέλκωμεν ἠγγέλκητε ἠγγέλκωσῐ(ν)
optative ἠγγέλκοιμῐ,
ἠγγελκοίην		 ἠγγέλκοις,
ἠγγελκοίης		 ἠγγέλκοι,
ἠγγελκοίη		 ἠγγέλκοιτον ἠγγελκοίτην ἠγγέλκοιμεν ἠγγέλκοιτε ἠγγέλκοιεν
imperative   ἤγγελκε ἠγγελκέτω ἠγγέλκετον ἠγγελκέτων   ἠγγέλκετε ἠγγελκόντων
middle/
passive		 indicative ἤγγελμαι ἤγγελσαι ἤγγελται ἤγγελθον ἤγγελθον ἠγγέλμεθᾰ ἤγγελθε ἠγγέλᾰται
subjunctive ἠγγελμένος ὦ ἠγγελμένος ᾖς ἠγγελμένος ᾖ ἠγγελμένω ἦτον ἠγγελμένω ἦτον ἠγγελμένοι ὦμεν ἠγγελμένοι ἦτε ἠγγελμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠγγελμένος εἴην ἠγγελμένος εἴης ἠγγελμένος εἴη ἠγγελμένοι εἴητον/εἶτον ἠγγελμένω εἰήτην/εἴτην ἠγγελμένοι εἴημεν/εἶμεν ἠγγελμένοι εἴητε/εἶτε ἠγγελμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἤγγελσο ἠγγέλθω ἤγγελθον ἠγγέλθων   ἤγγελθε ἠγγέλθων
active middle/passive
infinitive ἠγγελκέναι ἠγγέλθαι
participle m ἠγγελκώς ἠγγελμένος
f ἠγγελκυῖᾰ ἠγγελμένη
n ἠγγελκός ἠγγελμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἄγγελμᾰ (ángelma)
  • ἀγγέλτειρᾰ (angélteira)
  • ἀγγελτῐκός (angeltikós)
  • ᾰ̓ναγγέλλω (anangéllō)
    • ᾰ̓νάγγελτος (anángeltos)
  • ᾰ̓παγγέλλω (apangéllō)
  • δῐαγγελτέον (diangeltéon)
  • εἰσαγγέλλω (eisangéllō)
  • ἐξαγγέλλω (exangéllō)
  • ἐπαγγέλλω (epangéllō)
  • κᾰκάγγελτος (kakángeltos)
  • κᾰταγγέλλω (katangéllō)
  • νεάγγελτος (neángeltos)
  • πᾰραγγέλλω (parangéllō)
  • περιαγγέλλω (periangéllō)
  • προαγγέλλω (proangéllō)
  • προσαγγέλλω (prosangéllō)
  • σῠναγγέλλω (sunangéllō)
  • ῠ̔πάγγελτος (hupángeltos)

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.