ป่าเถื่อน

Thai

Etymology

From ป่า (bpàa, “forest; jungle; wild; etc.”) +‎ เถื่อน (tʉ̀ʉan, “forest; jungle; wild; etc.”).

Pronunciation
Orthographicป่าเถื่อน
p ˋ ā e tʰ ụ̄ ˋ ɒ n
Phonemicป่า-เถื่อน
p ˋ ā – e tʰ ụ̄ ˋ ɒ n
RomanizationPaiboonbpàa-tʉ̀ʉan
Royal Institutepa-thuean
(standard) IPA(key)/paː˨˩.tʰɯa̯n˨˩/

Adjective

ป่าเถื่อน • (bpàa-tʉ̀ʉan) (abstract noun ความป่าเถื่อน)

  1. barbarous; savage; uncivilised.
  2. cruel; harsh; inhuman.
    • มาตรา ๑๑๒ ของประมวลกฎหมายอาญาไทย ถูกวิจารณ์ว่า เป็นกฎหมายป่าเถื่อน.
      Section 112 of the Thai Criminal Code has been criticised as a draconian law.
  3. living in a state of nature; uninhabited.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.