वनिता

Sanskrit

वनिता • (vanitā) f

a loved wife, mistress, any woman (also applied to the female of an animal or bird)
a kind of metre

Feminine ā-stem declension of वनिता
Nom. sg.	वनिता (vanitā)
Gen. sg.	वनितायाः (vanitāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	वनिता (vanitā)	वनिते (vanite)	वनिताः (vanitāḥ)
Vocative	वनिते (vanite)	वनिते (vanite)	वनिताः (vanitāḥ)
Accusative	वनिताम् (vanitām)	वनिते (vanite)	वनिताः (vanitāḥ)
Instrumental	वनितया (vanitayā)	वनिताभ्याम् (vanitābhyām)	वनिताभिः (vanitābhiḥ)
Dative	वनितायै (vanitāyai)	वनिताभ्याम् (vanitābhyām)	वनिताभ्यः (vanitābhyaḥ)
Ablative	वनितायाः (vanitāyāḥ)	वनिताभ्याम् (vanitābhyām)	वनिताभ्यः (vanitābhyaḥ)
Genitive	वनितायाः (vanitāyāḥ)	वनितयोः (vanitayoḥ)	वनितानाम् (vanitānām)
Locative	वनितायाम् (vanitāyām)	वनितयोः (vanitayoḥ)	वनितासु (vanitāsu)

Monier Williams (1899), “वनिता”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 918/3..

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.