मर्त

See also: मरुत्, मूर्ति, मारुति, मुर्ती, मरति, and मारुत

Sanskrit

From Proto-Indo-Aryan *mártas, from Proto-Indo-Iranian *mártas, from Proto-Indo-European *mór-tos, from *mer- (“to die”). Cognate with Avestan 𐬨𐬀𐬭𐬆𐬙𐬀‎ (marəta), Ancient Greek μορτός (mortós).

मर्त • (márta) m

Masculine a-stem declension of मर्त (márta)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मर्तः mártaḥ	मर्तौ mártau	मर्ताः / मर्तासः¹ mártāḥ / mártāsaḥ¹
Vocative	मर्त márta	मर्तौ mártau	मर्ताः / मर्तासः¹ mártāḥ / mártāsaḥ¹
Accusative	मर्तम् mártam	मर्तौ mártau	मर्तान् mártān
Instrumental	मर्तेन mártena	मर्ताभ्याम् mártābhyām	मर्तैः / मर्तेभिः¹ mártaiḥ / mártebhiḥ¹
Dative	मर्ताय mártāya	मर्ताभ्याम् mártābhyām	मर्तेभ्यः mártebhyaḥ
Ablative	मर्तात् mártāt	मर्ताभ्याम् mártābhyām	मर्तेभ्यः mártebhyaḥ
Genitive	मर्तस्य mártasya	मर्तयोः mártayoḥ	मर्तानाम् mártānām
Locative	मर्ते márte	मर्तयोः mártayoḥ	मर्तेषु márteṣu
Notes	¹Vedic

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.