मन्त्रिन्

Sanskrit

मन्त्रिन् • (mantrín) m

Minister, councilor, counselor, scholar (especially within artistic or intellectual circles).

Masculine in-stem declension of मन्त्रिन् (mantrín)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मन्त्री mantrī́	मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mantríṇau / mantríṇā¹	मन्त्रिणः mantríṇaḥ
Vocative	मन्त्रिन् mantrín	मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mántriṇau / mántriṇā¹	मन्त्रिणः mántriṇaḥ
Accusative	मन्त्रिणम् mantríṇam	मन्त्रिणौ / मन्त्रिणा¹ mantríṇau / mantríṇā¹	मन्त्रिणः mantríṇaḥ
Instrumental	मन्त्रिणा mantríṇā	मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām	मन्त्रिभिः mantríbhiḥ
Dative	मन्त्रिणे mantríṇe	मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām	मन्त्रिभ्यः mantríbhyaḥ
Ablative	मन्त्रिणः mantríṇaḥ	मन्त्रिभ्याम् mantríbhyām	मन्त्रिभ्यः mantríbhyaḥ
Genitive	मन्त्रिणः mantríṇaḥ	मन्त्रिणोः mantríṇoḥ	मन्त्रिणाम् mantríṇām
Locative	मन्त्रिणि mantríṇi	मन्त्रिणोः mantríṇoḥ	मन्त्रिषु mantríṣu
Notes	¹Vedic

→ Bengali: মন্ত্রী (môntrī)
→ Hindi: मंत्री (mantrī)
→ Khmer: មន្ត្រី (mŭəntrəy)
→ Malay: menteri
- Indonesian: menteri
- → Portuguese: mandarim (see there for further descendants)
→ Malayalam: മന്ത്രി (mantri)
→ Old Gujarati: मंत्री
→ Tamil: மந்திரி (mantiri)
→ Telugu: మంత్రి (mantri)
→ Thai: มนตรี (mon-dtrii)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.