पराजय

Sanskrit

Etymology

From परा- (parā-) + जय (jaya).

Noun

पराजय (parājaya) m

  1. defeat

Declension

Masculine a-stem declension of पराजय
Nom. sg. पराजयः (parājayaḥ)
Gen. sg. पराजयस्य (parājayasya)
Singular Dual Plural
Nominative पराजयः (parājayaḥ) पराजयौ (parājayau) पराजयाः (parājayāḥ)
Vocative पराजय (parājaya) पराजयौ (parājayau) पराजयाः (parājayāḥ)
Accusative पराजयम् (parājayam) पराजयौ (parājayau) पराजयान् (parājayān)
Instrumental पराजयेन (parājayena) पराजयाभ्याम् (parājayābhyām) पराजयैः (parājayaiḥ)
Dative पराजयाय (parājayāya) पराजयाभ्याम् (parājayābhyām) पराजयेभ्यः (parājayebhyaḥ)
Ablative पराजयात् (parājayāt) पराजयाभ्याम् (parājayābhyām) पराजयेभ्यः (parājayebhyaḥ)
Genitive पराजयस्य (parājayasya) पराजययोः (parājayayoḥ) पराजयानाम् (parājayānām)
Locative पराजये (parājaye) पराजययोः (parājayayoḥ) पराजयेषु (parājayeṣu)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.