जनितृ

Sanskrit

From Proto-Indo-Aryan *ȷ́anHtŕ̥, from Proto-Indo-Iranian *ĵanHtŕ̥, from Proto-Indo-European *ǵénh₁tōr (“parent, begetter, father”). Cognate with Ancient Greek γενέτωρ (genétōr), Latin genitor.

जनितृ • (janitṛ́) m

Masculine ṛ-stem declension of जनितृ (janitṛ́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जनिता janitā́	जनितारौ / जनितारा¹ janitā́rau / janitā́rā¹	जनितारः janitā́raḥ
Vocative	जनितः jánitaḥ	जनितारौ / जनितारा¹ jánitārau / jánitārā¹	जनितारः jánitāraḥ
Accusative	जनितारम् janitā́ram	जनितारौ / जनितारा¹ janitā́rau / janitā́rā¹	जनितॄन् janitṝ́n
Instrumental	जनित्रा janitrā́	जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām	जनितृभिः janitṛ́bhiḥ
Dative	जनित्रे janitré	जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām	जनितृभ्यः janitṛ́bhyaḥ
Ablative	जनितुः janitúḥ	जनितृभ्याम् janitṛ́bhyām	जनितृभ्यः janitṛ́bhyaḥ
Genitive	जनितुः janitúḥ	जनित्रोः janitróḥ	जनितॄणाम् janitṝṇā́m
Locative	जनितरि janitári	जनित्रोः janitróḥ	जनितृषु janitṛ́ṣu
Notes	¹Vedic

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.