अरण्य
Sanskrit
Noun
अरण्य • (araṇya) n
- forest, wilderness
Declension
| Neuter a-stem declension of अरण्य | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | अरण्यम् (araṇyam) | ||
| Gen. sg. | अरण्यस्य (araṇyasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | अरण्यम् (araṇyam) | अरण्ये (araṇye) | अरण्याणि (araṇyāṇi) |
| Vocative | अरण्य (araṇya) | अरण्ये (araṇye) | अरण्याणि (araṇyāṇi) |
| Accusative | अरण्यम् (araṇyam) | अरण्ये (araṇye) | अरण्याणि (araṇyāṇi) |
| Instrumental | अरण्येण (araṇyeṇa) | अरण्याभ्याम् (araṇyābhyām) | अरण्यैः (araṇyaiḥ) |
| Dative | अरण्याय (araṇyāya) | अरण्याभ्याम् (araṇyābhyām) | अरण्येभ्यः (araṇyebhyaḥ) |
| Ablative | अरण्यात् (araṇyāt) | अरण्याभ्याम् (araṇyābhyām) | अरण्येभ्यः (araṇyebhyaḥ) |
| Genitive | अरण्यस्य (araṇyasya) | अरण्ययोः (araṇyayoḥ) | अरण्याणाम् (araṇyāṇām) |
| Locative | अरण्ये (araṇye) | अरण्ययोः (araṇyayoḥ) | अरण्येषु (araṇyeṣu) |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.