अनु

See also: अनु-

Sanskrit

Borrowed from Proto-Dravidian *āṉu, *āṇu (“man”).

अनु • (ánu) m

Masculine u-stem declension of अनु (anu)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अनुः anuḥ	अनू anū	अनवः anavaḥ
Vocative	अनो ano	अनू anū	अनवः anavaḥ
Accusative	अनुम् anum	अनू anū	अनून् anūn
Instrumental	अनुना / अन्वा¹ anunā / anvā¹	अनुभ्याम् anubhyām	अनुभिः anubhiḥ
Dative	अनवे / अन्वे² anave / anve²	अनुभ्याम् anubhyām	अनुभ्यः anubhyaḥ
Ablative	अनोः / अन्वः² anoḥ / anvaḥ²	अनुभ्याम् anubhyām	अनुभ्यः anubhyaḥ
Genitive	अनोः / अन्वः² anoḥ / anvaḥ²	अन्वोः anvoḥ	अनूनाम् anūnām
Locative	अनौ anau	अन्वोः anvoḥ	अनुषु anuṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

From Proto-Indo-Aryan *ánu, from Proto-Indo-Iranian *ánu (“after; following”). Cognate with Avestan 𐬀𐬥𐬎‎ (anu, “after; corresponding to”), Old Persian 𐎠𐎵𐎺 (anuv).

अनु • (ánu)

अनु • (ánu)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.